Egyháztörténeti Szemle 11. (2010)

2010 / 2. szám - KÖZLEMÉNYEK - Hajdú Vera: Makó Pál költői mintái és versalkotási módszere az Ad Amicum című elégiája alapján

Makó Pál költői mintái és versalkotási módszere

47

Cum domino multos perdidit illa suo.

Sunt quoque, posterior gremio quos protulit aetas,

Et putat antiquis vatibus esse pares.

Livor erit testis, numeros Sidronius implet

Sive tuos Naso, sive Tibulle tuos. 90

Nec minus arguta est Guilielmi Musa Becani,

Materia vincunt, numen uterque canunt:

Iste quod in stabulo parvus faciebat IESUS,

Ille, quod in duro stipite passus erat.

Est (neque tu nescis) facundi Wallius oris, 95

Et, laus multorum quae fuit, unus habet.

Donec erunt Irae, famam Livinus habebit;

Donec castus amor, nomen Hugonis erit.

Vivet amor Poebi, Musarum fama, Secundus,

In mare dum gelidas Cbintius addet aquas. 100

Quique Vagum Slavo fluvium de principe fecit,

Nonnisi cum rapido desinet esse Vago.

Donec rura boves pascent, arbusta capellas,

Rustica qui scripsit praedia notus erit.

Ante negent flores rigui cultoribus horti, 105

Quam cadat ingenii fama Rapine tui.

Illa dies vatem nautis praecepta ferentem Eripiet, finem quae dabit oceano.

Dum frutices tellus, et olentis fuderit herbas,

Eulalium niveis gloria tollet equis. 110

Nulla Nocette tuis nocitura est versibus aetas;

Cum Stayo semper Ceva superstes erit.

Tu quoque delicias facies Hymenaee legenti,

Aeternas illis Pindi sub vertice lauros, / Gloria formosa texuit ipsa manu. Post v. 102 in P Altior invidia est, quamvis hoc Suevia nolit, / Qui cecinit fastos Ungara terra tuos. 103—104 vacant in M et S. 105—112 vacant in MPS.

113 Tu quoque M Inquoque. 117—118 vacant in M P. Post v. 118 in M Hi mihi contigerent omnes, non contigit illis, / Qui posset cura non prohibente frui. / Saepe jacens positos, ut nunc quoque in ordine cerno. / Nec tamen his operam me dare posse, quaeror. / Quid nisi consumor mediis sitibundus in undis. / Quid nisi possideo dives avarus opes. / At tu, cui licitum est, seu Phoebus volvitur, illos, / In manibus, seu nox praecipitatur habe. / Nec tamen assiduo studiis haerebis in iisdem: / Taedia., ni cesses, ipsa Thalia facit. / Consule ruricolam: non vomere semper adunco, /Aut gravibus rastris sub j[?] versat humum / Nunc loliis purgat, segetem vitiantibus, agros, / Nunc metit et plaustro messa sonante vehit. / Temporis certis iterum sua semina terrae / Credit ut uberius credita reddat ager / Temporibus certis maturas colligit uvas, / Conterit et nudo dulcia grana pede / Sic labor assiduus, facies non una laboris / Sit tibi, si constans, nec piger esse velis. In P Hi mihi contigerant omnes, non contigit illis, / Qui posset cura non prohibente frui. / Saepe jacens positos, ut nunc quoque in ordine cerno. / Nec tamen his operam me dare posse, queror. / Quid nisi