Ciszterci rendi katolikus gimnázium, Eger, 1878
14 S. Ágoston a manicheusok ellen mindég ig.y okoskodik. Számtalan sok idevágó mondataiból csak néhányat: Ordinatio esse cogit; inordinatio verő non esse, quae perver- sio etiam nominatur atque corruptio. Quidquid igitur corrumpitur, eo tendit, ut non sit. De Morib. Manicheor. Lib. II. c. 6. n. 8. v. ö. e. 7. n. 9. Quid est autem aliud quid, quod malum dioitur, nisi privatio boni? Enehir. o. 11. v. ö. cap. 12—13. Peccatum nihil est, et nihil hunt homines, cum peccant. In. Joa. Evang. Tract. 1. n. 13. — Lásd még: De divers, quaest. ad Simplician. Lib. 1. q. 2. n. 18. — De. Civ. D. Lib. XII. c. 8. — De vera Eelig. e. 11. n. 21. — Confess. Lib. VII. c. 12. n. 18. — De nat. boni c. 4. — De liberó arbitr. Lib. 111. cap. 13 & 14. — etc. S. Fulgent: Malum nihil aliud est, nisi privatio boni. Lib. de fid. ad Pet. c. 21. Gregor. M: Ees quidem aliquid habet esse, peccatum vero esse nullum habet. — Peccator, quia peccando ad nihil tendit, cum nihil illud, cui inhaesit, deserit, quasi ad esse redit. Lib. V. in. 1. Eeg. cap. 4. n. 14. Joann. Damase: Malum est ordinis dissipatio, perturbatio. Dialog, contr. Mar.ich. n. 47. — Malum est existentiae privatio; quod perinde est, quam nihil. De fid. orth. Lib. I. c. 12. — Malum nihil aliud est, quam privatio boni. Ibid- L. IV. c. 21. Petr. Damian: Mala ergo etiam, cum videntur esse, non sunt, et ab eo. qui vere et summe est, procul sunt. Opusc. 36. e. 9. S. Ans elm us: Malum esse, est non habere iustitiam, quam debet habere, quod non est aliquid. Justitia quippe est aliquid; iniustitia vero nihil. De Cone, praescientiae Dei cum lib. arbitrio cap. 7. S. Bernard: Nihil sunt — molestia, morbus et ipse mors, etiam et peccatum, quae quidem constat, naturas non esse, sed naturae corruptiones. Serm. 1. de diversis u. b: v. o. Serm. 8. n. 2. Thom. Aqu: Igen mélyen s alaposan vitatja e tárgyat: Summ. Theol. 1. q. 48. a. 1. — 4. In. lib. II. Sent. Dist. 34. q 1. a. 2 & 3. Bonaventura szintén: In lib. II. Sent. Dist. 34. a. 1. q. 2. a. 2. q. 1 & 3. Továbbá v. ö. Petavius: De Theologicis dogmatib. Tom. I. — De Deo Deique proprietatib. Lib. VI. c. 4. Svarcz: Metaphysica disp. XL és: In primam secundae d. Thomae Tract. III. Dis. VII. Sent. 3—6. — Vasquez: In primam secundae d. Thomae Disp. 95. — Bilfinger: Comm. Philos. de orig, et perinissione mali, praecipue morális. Franki, ü. Lpzg. 1724. 8. — Clarke: In quiry into the cause and origin of evil. Lond. 1720—1; 2. köt. 8. — Herb art. Gespräche üb. das Böse. Königsberg. 1817. 8. — Sehiestl. Gespräch iib: den Urspr. des Guten u. Böse in Verhältn. zum Guten. Heidelberg. 1816—18. 2. Hft, in 4. Abth. 8. — Villaume. Von dem Urspr. den Absichten des Uebel. Leipzig. 1785—7; 3; Bde' 8. — Guil. Kings. Tractates de origine mali. London. 1702. Bremen 1704. — Buddei disput. de orig. mali. Jena 1712— 4. Gess- ner. (J. A. W.) Uber d. Ursprung des sittlichen Bösen im Mensehen. Leipzig. 1801. 8. i“) Krug, Encycl. Philos. Lexic. 4. Bd. p. 161. — Kant. Über das Mislingen aller philosophischen Versuche in der Theodicee. Lásd tőle: Vermischte Schriften. 3. Bde. Sei. 145—76. 17) V. ö. More nebuchim, seu doctor perplexor: auetore Rabb. Mose Majmonide arabico idiomate eonscriptus, a R. Samuele Abbén Thibbone in linguam hebream translates, no vis eommentariis, uno R. Moris Narbonensis, altero Anonymi cuiusdam sub nomine Gibeath hammore, adauctus, nunc in lucem editus eura et impensis Isaaci Euchelii. Berlin. 1791. 4. 18) V. ö. Prosper. Carm. de provid. Opp. e. 785—824. S. Ambro. Haxaern. Lib. 1. c- 8. n. 31; L. 3. c. 9. Opp. T. 1. c. 18. 47. S. in) S. August. De ordin. L. 1. c. 7. Opp. T. 2. c. 322. *'') Schweiz. Theol. Dogra. Catt. T. 1. pag. 394. n. 2. sl) Origen. Contr. Cels. L. 6. n. 44. Opp. T. 1. p. 666.
