Ciszterci rendi katolikus gimnázium, Eger, 1878
12 J egyzetek. ') Joann. Sehwetz. Theo], Dogm. Catt. Vol. I. ed. IV. Viennae 1862. pag. 372. a) Dr. Alb. Stökl: Lehrbuch der Philos. Mainz. 1868. Sei. 706. 3) Schwetz. i. m. 374. 1. <) Thom. Aqu. „Ratio boni in hoc eonsistit, quod aliquid sit appetibile.“ 1. qu. 5. a. 1. — „Convenientiam entis ad appetitum expriinit hoc nomen: „bonum“: unde in principio Ethie. dicitur: bonum est, quod omnia appetunt.“ De Veritate q. 1. a. 1. 5) Thom. Aqu. Summ. Theol. 1. qu. 19. a. 2. c. *) Erm. Müller. Theol. Morális, Vindobonae, 1868, Lib. 1. pag. 51. 7) Athenagoras: „Deus autem nec frustra hominem fecit; est enim sapiens, nullum autem sapientiae opus inutile: nec ad proprium suum usum, nulla enim re indiget, qui autem nulla re indiget, sua ei opera nihil ad proprium usum attulerint. Sed nec ob aliquam rerum a se ereatarum hominem condidit. Quamobrem si nec sine causa nee frustra creatus est homo —, nec ad ipsius Creatoris usum, nee ad alterius cuiuspiam rei ab ipso conditae; liquet De um, si prima et latius patens consideratur ratio, propter seipsum et ein centem in omnibus ipsius operibus bonitatem et sapientiam adduetum fuisse, ut hominem facérét .... De resurr. mont. n. 12. app. S. Justin, p. 343. s. — Ori gen es: Cum in principio crearet ea, quae ereare yoluit,.... nullám aliam habuit creandi causam, nisi propter seipsum: bonitatem suam. De princ. 1. 2. c. 9. n. 6. Opp. T. 1. p. qq. c. 1. — Joann. D ama sc: Quoniam igitur bonus, omnique bonitate praestantior Deus, non satis habuit sui ipsius eontemplatione frui; sed pro nimia sua bonitate quaedam esse voluit, quae ipsius aflicerentur benefieiis, eiusque bonitatis participes forent, eamque ob causam produeit condiditque universa. De fid. orth. 1. 2. c. 2. Opp. T. 1. p. 154. — Tértül lián: Deus unus est, qui totam molem istam cum omni instrumento elementorum, cor- porum, spirituum, verbo quo iussit, ratione qua disposuit, virtute qua potuit, de nihilo ex- pressit in ornamentum maiestatis suae. Apolog. c. 17. Opp. V. 1. p. 42. — S. August: Completis omnibus inferes: „Et vidit Deus omnia, quae fecit, et erant valde bona“: nullám etiarn causam faciendi raundi intelligi voluit, nisi ut bona fierent a bono Deo. De Civ. Dei 1. 11. c. 23. Opp. T. 7. p. 289. Enchir. c. 9. T. 6. p. 198. Epist. 102. n. 17. Epist. 138. n. 6. — V. ö. De Civ. Dei. Lib. X. cap. 21. Da Genes, ad Litter. Lib. I. n. 13 & 14. — S. Ambros: Mundum propter bonitatem suam creavit. Lib. de Noe et arca c. 13. n. 44. — S. Bonavent: Quia bonus est Deus, vult se diffundere, et quia vult se diffun- dere, vult creaturam producere. In Lib. II. Sent. Dist. I. Par. 2. Dub. 1. — S. Bernard: Omnia fecit propter semetipsum, gratuita videlicet bonitate. Serm. 3. Pentec. n. 4. — Petrus Lombard: Conditio ergo rationalis creaturae primam causam habuit Dei bonitatem. Lib. II. Sent. Dist. 1. Par. 2. — S. Tomas Aqu: Deus vult suum esse et suam bonitatem ut principale obiectum, quod est sibi ratio volendi alia: in omni igitur volito suum esse et suam bonitatem vult. Confr. Gent. Lib. I. e. 80. Vult Deus rerum multitudinem ex hoc, quod suam essentiam et perfectionem vult et amat. Op. c. Lib. I. cap. 75. n. 2. Deus volendo bonitatem suam, vult etiam alia a se, prout bonitatem eius participant. Op. c. L. I. cap. 83. n. 3. V. ö. Lib. II. cap, 35. ad 7; cap. 38. ad 6. De potentia Dei. q. 3. a. 15. ad 14. — Franeiscus de Sylvestris: Divina bonitas amata est ratio et causa finalis, propter quam vult creaturas producere. Comm. in. Summ, contr. Gent. Lib. II. c. 38. 8) Thom. Aqu: Finis ultimus est, a quo omnia rationem boni accipiunt. Contr. Gent. Lib. I. c. 40. n. 3. 9) Thom. Aqu: Cum perfectam Dei similitudinem non possunt cousequi res creatae secundum unam solam spceiem creaturae,-------oportuit esse multiplieitatem et varietatem in rebus creatis ad hoc, ut inveniretur in eis Dei similitudo perfecta secundum modum suum. — Contr. Gent. Lib. II. cap. 45. n. 1. — Summ. Theol. 1. q. 47. a. 1. 10) Dr. Alb, Stöckl. Lehrbuch d. Philos. Sei. 504.
