VJESNIK 18. (ZAGREB, 1916.)
Strana - SVESKA 2. - 102
102 govo stanovište u marčanskom pitanju pater Valtazar Milovac, koji se u drugom poslu bavio u Beču pa uzgred izvesti 14. decembra biskupa, da Mijakića podupire na dvoru grof Leslije. U dvorskom tajnom savetu i u kraljevskoj ugarskoj kancelariji se bilo donelo rešenje, da se prema informaciji Petretićevoj Srbima ili u opće ne da episkop ili da im se dade, ali takav, koji je već i dotle bio unijat i koji će biti biskupu zagrebačkom podložan kao negda Vretanja. U to početkom decembra prispe u Beč Leslije, koji energično stane zahtevati u tajnom i u ratnom savetu, da se Srbima dade episkop, koga oni hoće, jer će se inače izleći strašna buna, u kojoj će uzeti učešća svi šizmatici pa čak i oni od Moskve. Reči Leslije-ove proizvedu jak utisak na savetnike i pater Miler, koji je u sednicama zastupao nazore Petretićeve, u zaman je pokušavao, da parališe Leslije-a. Kordić ode posle povratka iz Beča u Tursku sa dva pratioca. Na pet dana hoda od Bukurešta naloži svojim pratiocima, da ga čekaju, a sam ode prema Bukureštu i posle dvadeset dana se vrati i pokaže pratiocima diplomu, kojom Stefan, arhijepiskop i mitropolit ugrovlaški, obznanjuje i svedoči 19. januara 1663. da je Kordića rukopoložio za svidničkog episkopa. : ~Megjutim je i Mijakić ostavio Beč i vratio se u Slavoniju noseći sobom pismo kancelarovo za biskupa Petretića i pobeležene uslove, na koje je bio spreman da prilikom imenovanja za marčanskog vladiku položi zakletvu. Ovi uslovi se delili na osam punktova, a sadržaj im je bio, da se Mijakić odriče pećskog patrijarha i pristaje na uniju marčanske episkopije sa katoličkom crkvom. 12 ) Petretić se početkom decembra bavio u Novom Zrinju, tvrdjavi bana Nikole Zrinjskog, sagradjenoj nedaleko od turskog grada Kanjiže. Mijakić poseti ovde biskupa i preda mu pismo kancelarovo, u kome ovaj saopštava, da se on ne samo kao kancelar nego i kao arhijepiskop zadovoljava sa uslovima, koje je usvojio Mijakić, te moli sa svoje strane biskupa, da se ne opire imenovanju Mijakićevu. Petretić se ne htede odmah odlučivati nego pozove Mijakića, da ga posle Božića poseti u Zagrebu. Mijakić se odazove ovoj želji i posle Božića dogje u Zagreb, praćen sa tri vojvode iz križevačke krajine, sa jednim barjaktarom iz križevačke i jednim iz ivanićske krajine i sa dva kaludjera. U Zagrebu je ostao Mijakić sve do početka marta 1663. Petretić i njegovo sveštenstvo nisu smatrali da je dovoljno slomljen Mijakić sa onim uslovima, na koje ga je privolio kancelar, nego su ga još dalje savijali. Na to poruče 3. marta kalugjeri marčanski Mijakiću, da se vrati doma, jer kad bi ga u Zagrebu hteli za vladiku, opravili bi njegovu stvar za jedan dan, nego ovi njega lome, da se odrekne 12 Nilles, o. c. str. 1035.
