VJESNIK 14. (ZAGREB, 1912)

Strana - 284

284 vantis exitus dominus conspectisque per fenestram gladiis vigiles inclamat ci

vitatis voce quam alta potuit, qua hi velut fulmine territi partim ad PP. Ca

pucinorum coenobium, partim ad principis factionis domum diffugere. Magno mox silentio universa in arma coacta civitas iudice ipso cum aliquot senato

ribus praese[ntjia sua obsessuros domum, in quam se factionarii recepcrant, adiuvantibus; at dum unus e nobilioribus civis comissum sibi perfringcndae portae munus urget, secundum nasum glande plumbea traiicitur, ac dies post aliquot defungitur. Instantibus nequidquam iudice ac senatoribus deditionem facerent coniurati, nec se temere gravioribus exponerent suppliciis, perstabant in defensione sui pertinaces, usque dum post longam moram se longe inferiores viribus adverterent, redditoque ultro citroque pacto parentes lictoribus in custo

diam abducerentur. In iudicio super rei habito capitis pronuntiantur nostrique periturorum corporum animabus medici advocantur. Ad nuntium taie illi se minime légitima iuris via damnatos vociferantur, sed nostri dexteritate persuasi tales miserunt voces, brevique tantum cum ferocioris caeteroque indolis ho[mi

n]ibus perfectum, ut cum summo dolore ac lacrimis facinora sua provoluti in genua confiterentur. Dux coninrationis cum o[mn]ia sua confiscata ac depo

pulata inaudisset, fortunam non modo tulit aequo animo, sed et Deo gratias egit. Ante supplicium, cum viduus esset, testamento maiorem collegio et pauperum studiosorum domui bonorum partem legavit, potens e[nim] erat rerum; sed adversarii post modum derogarunt. Cum eo comprehensi socii 6 (reliquis fuga sc salvantibus) o[mnJes uxoribus ac liberis irretiti, quorum curam semel divinae providentiac committentes, mente imposterum ita composita fuerunt, ut dicerent si magistratus vique 1000 aureos ea conditione largiretur, ut vel uno se se obolo redimerent, nequaquam facturos ad beatam e[nim] coelitum vitam, non ad mortem sibi videbantur destinati. Primarius factionis biduo ante supplicium extremum in tortura viri constantis ac magnanimi arg[umentu]m dédit, non exigua in tanta e[nim] passione nihil nisi SSa Jesu et Mariae inclamans no

mina eiulavit. Pridie quam sententiam exciperent, omnes nixis genibus orantes deprehensi, quod reliquum erat ad fatalem horam qua precibus, qua piis cum nostro colloquiis transegerunt usque dum tempus adesset ictum supremum ex

cipiendi, quem omnes vale sibi invicem facto praevenerunt, gloriosaque animo

sitate alter alterum ad Collum porrigendum praeire desiderantes. Ad locum sup

plicio destinatum liberi processerunt, et cum fugae occasio non deesset, nullus tarnen eam se cogitare vel signo prodidit minimo ; duobus tarnen ad interces

sionem reverèndi patris provinciališ nostri, qui tum collegium visitabat, vita donata fuit; extinctorum vero cadavera ritu cristiano nostro procurante sepulta fuerunt. Dici vix potest, quae voces auditae fuerint de nostris in populo, passim enim dicebatur, miram esse Iesuvitarum charitatem, et charitati coniunctam dexteritatem in immutandis maxime improbissimis mentibus, unde insequente die statim, ita volente reverendissimo cpiscopo ac dominis canonicis noster foeminam quandam ob illatam necem marito capite multatam comitari debuit, Vjekoslav Klaić, Zagrebački djaci god. 1711. Počevši od godine 1607. uzdržavali su Isusovci u Zagrebu veliku gimna

ziju (arcigymnasium), koja je već u 17- vijeku imala po 300 učenika. Jedan