ARHIVSKI VJESNIK 3. (ZAGREB, 1960.)

Strana - 468

uči da se je kao najsvrsihodnije pokazalo obilježavanje spisa po decimalnom sustavu. Spominje da se u upravničkim krugovima često raspravlja o tome da se spisovni planovi sastavljaju tako da se izjednače s ustrojstvenim planovima, jer da, shvaćajući ih u strogom smislu, i nisu drugo nego produžena ruka tih planova. Takvo shvaćanje ima tu manu da se ne obazire dovoljno na činjenicu da se svako ustrojstvo mijenja i mora mijenjati, a spisovni plan, naprotiv, mora biti takav da te promjene ne utječu na nj u većoj mjeri. Stoga su za spisovni plan važni upravni poslovi, a ne tko ih vrši. Spisovni planovi, međutim, nisu čarobna sredstva koja slabosti u radu pisarnice sama po sebi preobrazuju u valjano poslovanje. Potrebno je da ih službenici dobro razumiju i da pravilno odlažu spise. Princip za to mora biti da se spisi o istom predmetu odlažu uvijek samo na jedno mjesto. O arhivskoj građi nastaloj u privrednim organizacijama objavljena su dva sastavka.

. Pod naslovom »Das Wirtschaftsfacharchiv der Kaliindustrie bei der Vereinigung Volkseigener Betriebe Kali in Erfurt« (sv. 1, str. 15-17) Kurt Ohlendorf izvještava o postanku i djelokrugu ovog arhiva. Kada se je u DRNj pristupilo novoni uređenju arhivstva, nisu se namjeravali osnivati strukovni arhivi. Međutim industrija potaše jedna je od najvažnijih industrijskih grana u toj Njemačkoj. Da bi se ona što uspješnije razvijala, bilo je potrebno poslužiti se građom koja je ostala sačuvana iz prijašnjih njenih tvornica i privrednih organizacija. Politički i gospodarski razlozi nalagali su, dakle, da se za tu građu uredi posebni arhiv, koji će po njoj imati značaj privrednog strukovnog arhiva. Stoga je Državna arhivska uprava odobrila da se za industriju potaše osnuje takav arhiv. Privredno-strukovni arhiv za industriju potaše nadležan je preuzimati, čuvati i privoditi porabi spisovnu građu zamrlih rovova, tvornica i nuspogona spomenute industrije i industrije kamene seli, nekadašnjih privrednih sindikata, koncernskih uprava, Zavoda za ispitivanje potaše, glavnih uprava sovjetskih dioničarskih društava i ukinutih uprava za industriju potaše u vlasništvu naroda. Primopredaja te građe izvršena je i još se vrši u suradnji Privredno-strukovnog arhiva i arhiva tvorničkih pisarnica. Podlogu za rad Arhiva čine »Smjernice za uređenje i zadaće Privredno-strukovnog arhiva za industriju potaše u Erfurtu« od 25. V 1956, koje su na temelju Zakonske odredbe o arhivstvu u DRNj od 13. VII 1950. i Uputa za uređenje arhiva u pisarnicama privrednih organizacija od 17. IV 1950. izrađene u zajednici s Državnom arhivskom upravom. U stručnom - arhivskom pogledu Arhiv je podređen Državnoj arhivskoj upravi, a u svemu ostalome glavnom direktoru Zajednice privrednih organizacija u vlasništvu naroda za industriju potaše. U sporazumu s Državnom arhivskom upravom određeno je da se građa raspoređuje po načelu provenijencije. Svaki skup građe dijeli se u dvije glavne grupe. Jednu čini građa tvorničko-tehničkog, a drugu ona ekonomskog značaja. Arhiv ima i slikovnu zbirku. Osim »Smjernica od 25. V 1956.« postoje još »Upute za rad u Arhivu« i »Red porabe«. U Parizu 1957, g. izdana 1. knjiga »Etat sommaire des Archives d'entreprises«, koju je sastavio konzervator} Nacionalnog arhiva Bertrand Gille, potakla je'Ericha Neussa da prikaže francusko shvaćanje o građi nastaloj u privrednim organizacijama (v. »Schriftgut der Wirtschaft in französischer Sicht«, sv. 1, str. 18-23). Na arhivsku važnost privrednih spisa i isprava prvi put u Francuskoj upozorio je krugove kojih se to tiče Charles Schmidt 1926. g. Jedna od posljedica tih upozorenja i daljih nastojanja u tom smislu — 468 —