Hat (hét) nemzedék. A Manno család története - Budapest Történetének Forrásai 12. (Budapest, 2015)

Függelék

όπου μέναμε, μας έβαλε συγκατοίκους, αφήνοντάς για μας δύο δωμάτια. (Κοινή κουζίνα, λουτρό, τουαλέτα κλπ.)

Το 1948 έκοψαν τη σύνταξη του πατέρα μου, ο οποίος είχε χαρακτηριστεί ταξικός εχθρός. Τότε βάλαμε τάξη στο γκαράζ, το καθαρίσαμε και, με έπιπλα που είχαμε κατεβάσει από το διαμέρισμα, οι γονείς μου άνοιξαν μία καφετέρια που τη βάφτισαν Abel Presse, όπου δούλευαν μέρα-νύχτα για να συντηρήσουν την οικογένεια. Εγώ - παράλληλα με τις πανεπιστημιακές μου σπουδές - έδινα ιδιωτικά μαθήματα και, κατά καιρούς, εργαζόμουν ως φορτηγατζής και τα χρήματα τα έβαζα στο οικογενειακό ταμείο.

Το 1949 έλαβα το πτυχίο μου στην Σχολή Αρχιτεκτονικής του Πολυτεχνείου και, σε λίγες εβδομάδες διορίστηκα βοηθός καθηγητού στην Α' Έδρα Σχεδι- ασμού Δημόσιων Κτιρίων όπου ήδη εργαζόμουν από τον προηγούμενο χρόνο ως μισθωτός βοηθός. Το 1951 ήλθε η εποχή των εκτοπισμών, και τον πατέρα μου τον πήρανε για καταναγκαστική εργασία στη φάρμα Κοίορ του οικισμού Tiszasüly.

Εκείνην την εποχή είχαμε ήδη, από ένα ή δύο χρόνια, πολύ καλή φιλία με την ωραία και χαριτωμένη Η. Μ., από το διπλανό σπίτι, στην οδό Ábel Jenő, η οποία άρχισε τις σπουδές της στο Πολυτεχνείο παράλληλα με μένα, αλλά αυτή στη Σχολή Μηχανικών και εγώ στη Σχολή Αρχιτεκτονικής. Το 1953 αποφασίσαμε να παντρευτούμε.

Ο πρώτος γάμος και η πρώτη δουλειά μου

Στον εκτοπισμένο πατέρα μου ήταν απαγορευμένο να έλθει στη Βουδαπέστη, δεν του επιτρεπόταν ούτε να αφήσει τα όρια του Nyáregyháza, που ήταν ο τόπος εξορίας του, αποφασίσαμε να κάνουμε τον εκκλησιαστικό γάμο στο Nyáregyháza, στον κήπο των φίλων του πατέρα μου, της οικογένειας Manno. Έτσι και έγινε. Μας πάντρεψε ο πρώην καθηγητής Θρησκευτικών και Μουσικής μου, ο Benjámin Rajeczky.82 Τότε γνωρίστηκα με την Erzsébet, την 13χρονη, γοητευτική κόρη της οικογένειας Manno, η οποία, αν την παρακαλούσαμε, έκανε τού μπες με μεγάλη δεξιοσύνη.

82 Benjámin Rajeczky (Eger, 1901—Pásztó, 1989) Ιστορικός της μουσικής, ερευνητής της δημοτικής μουσικής, βραβείο Erkel (1978), βραβείο Kossuth (μετά θάνατον, 1990). Μεταξύ 1926 και 1945 ήταν καθηγητής του Κιστερκιανού Γυμνασίου Szent Imre. Μεταξύ 1945 και 1950 ηγούμενος του Κιστερκιανού Τάγματος στο Pásztó. 1950-1960 μουσειολόγος στο Τμήμα Δημοτικής Μουσικής του Εθνολογικού Μουσείου.

158