Hat (hét) nemzedék. A Manno család története - Budapest Történetének Forrásai 12. (Budapest, 2015)
Függelék
διάστημα και επίσης μείωνε το εισόδημα από τα ενοίκια όταν κάποιος κάτοικος μετακόμιζε εντός του κτιρίου σε μικρότερο διαμέρισμα. Οι κηδεμόνες ενίοτε αναγκάζονταν να μετριάσουν το ενοίκιο, όπως π. χ. το 1822, όταν απέρριψαν τη σχετική παρατήρηση του Συμβουλίου Ορφανών με το επιχείρημα ότι «τα ενοίκια, ως γνωστόν, μειώνονται μέρα τη μέρα, γι ’ αυτό και εμείς πρέπει να αρκεστούμε σε χαμηλότερα ενοίκια, για να μη μείνουν άδεια τα διαμερίσματα με αποτέλεσμα να προκληθεί ακόμα μεγαλύτερη ζημιά στην κληροδοτημένη περιουσία.»22 Όσο ζούσε ο Demeter Manno, οι ενοικιαστές των καταστημάτων, αποθηκών και οικιών, στην πλειοψηφία τους ήταν έμποροι. Στο ισόγειο βρισκόταν το καφενείο του Károly Emmerling, το οποίο χρησίμευε και ως σημείο συνάντησης και δοσοληψιών των Ελλήνων εμπόρων. Ο Emmerling νοίκιαζε και ένα άλλο διαμέρισμα στον πρώτον όροφο και επίσης, για κάμποσον καιρό και ο πατέρας του είχε ένα δικό του διαμέρισμα στο κτίριο. Ανάμεσα τους ενοικιαστές του δεύτερου ορόφου υπήρχαν και αρκετοί βιοτέχνες, συνήθως τεχνίτες με καλή πελατεία. Ο μονιμότερος κάτοικος του κτιρίου ήταν ο κουρέας Prokop Etertzky και η οικογένειά του. Η καλή θέση του κτιρίου σε πολυσύχναστο σημείο, προσέλκυσε και πολλούς ράπτες με σημαντική πελατεία σαν τους Vince Libasinszky, János Chudoba και Frigyes Eilers.23 Κατά τα άλλα ήταν οι ενοικιαστές των διαμερισμάτων του δεύτερου ορόφου εκείνοι που μετακινούνταν περισσότερο, και εδώ γινόταν πιο συχνά και η σύμπτυξη των μικρότερων διαμερισμάτων. Έχει σημασία να γνωρίζουμε τους ενοικιαστές του σπιτιού Manno, γιατί η σχέση της οικογένειας Manno με τους κατοίκους δεν ήταν μόνο σχέσεις εκ- μισθωτή-ενοικιαστή. Από τις απολογιστικές εκθέσεις και τους λογαριασμούς φαίνεται, ότι τα μέλη της οικογένειας προτιμούσαν να αγοράσουν από τους υφασματεμπόρους Tekusch - ο οποίος διατηρούσε κατάστημα και αποθήκη στο κτίριο - και Rayko και παράγγελναν τα ρούχα τους στον διαμένοντα εκεί φημισμένο ράπτη Libasinszky και, μετά την μετακόμιση αυτού, από τον ράπτη János Chudoba. Φυσικό ήταν τα είδη χαρτοποιίας να τα παίρνουν από το κατάστημα του θετού αδελφού τους, του Illés Blana. Σε ορισμένους κατοίκους, που ήδη έμεναν γι’ αρκετό χρόνο στο σπίτι, χορηγούσαν και πίστωση. Αυτή η κοινότητα ήταν το ευρύτερο πεδίο όπου μεγάλωναν τα παιδιά της οικογένειας Manno, του 22 BFL IV.1202.cc - a.n.99. 23 Για τον Libasinszky βλ. Vera Bácskai: Οι πρόδρομοι των επιχειρηματιών. Μεγαλέμποροι στην Πέστη των μεταρρυθμίσεων. Εκδοτικός οίκος: Magvető, Βουδαπέστη, 1989, 40^12 (ουγγρικά). Τον Eilers ο Béla Splényi τον θεωρούσε τον πρώτο ράπτη της Πέστης. Απομνημονεύματα του Béla Splényi. Εκδοτικός οίκος: Magvető, Βουδαπέστη, 1984.1. 407 (ουγγρικά). 23
