Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

suae 5

1. nonclum completo

7 in mediis fratribus piam animam Deo et hominibus caram efflavit die 23. Iul. I852. Sepultus est in eodem vico Breitenlee, ubi primitias olim celebraverat. Postquam de vitae fatis egimus simulque exposuimus, quando quomodove ad scribendum motus sit, restât, ut de scriptis ex professo tradamus: quaenam adhuc supersint; qua in forma inveniantur, utrum impressa an manu solum scripta fuerint, vel quem titulum proférant; quomodo denique se habeant ad coaeva scripta aliorum similia. a

) Impressa numerantur : I. Encomion iamb. : Der Orden des heil. Benedict. Bei Gelegenheit der Wiedererrichtung des Stiftes Metten in Baiern. (i. e. Ordo s. Benedicti. Ex occasione monasterii Mettensis in Bavaria recenter restituti.) Vindob. 1830, apud Franc. Ludwig. 8°. 8 p. II. Carmen iamb., canens de: Grundsteinlegung des Stiftes Schotten am 6. Mai 1831. (i. e. De iacto primo fundamenti lapide pro aedificando monasterio Scotensi, die 6. Maii 1831.) Vindob. 1831, apud PP. Mechitharistas. 4

0. 8 p. III. Encomion iamb. : Dem Andenken unsers vielgeliebten Mitbruders des Hochw. Herrn Andreas Oberleitner (quem vide) etc. (i. e. Memoriae dilectissimi confratris nostri reverendi domini Andreae Oberleitner.) Vindob. 1832, apud Antonium nob. de Schmid. 4

0. 7 p. IV. Carmen allocutivum iamb., 6 tantum strophas continens : Dem Hochw. Herrn Meinrad Lichtensteiner (quem vide) etc. etc., da er 25 Jahre die Präfectur bekleidete, (i. e. Rev. dom. Meinrado Lichtensteiner, post absolutum in agenda praefecturâ quintum lustrum.) Vindob., apud eundem, unicum folium. 4

0. In carminibus istis, cum sint „occasionalia" vix de materia, sed de solo potius perorandi modo aliquid dicatur oportet ; admiramur enim tum metri facilitatem tum styli subtilitatem, quâ, quae in communi etiam vita occurrunt, per poëticam periphrasin, per allegorias etc. splendidiorem vestem ostendunt; tarnen carmina illa ab omni verborum inani cumulatione prorsus sunt immunia, ita ut omnimode classici aevi laudem attingant. V. Dissertatio: Ueber den Zusammenhang der österreichischen Volkssprache mit den drei älteren deutschen Mundarten, (i. e. De nexu inter linguam Austriacam vulgarem et très lapsorum Germanae litteraturae aevorum dialectos.) Ad progr. gymn. Vindob. 1852, apud C. Gerold et filium. 4

0. 20 p. Quippe cum illo tempore a multis ceterum doctis viris ignoraretur, Germanicam linguam, quali nunc in libris utimur, ex variis superioris mediaeque Germaniae dialectis quodammodo reconstructam esse; ita, ut perverso prorsus ordine, etiam contenderetur, varias dialectos et praecipue vernaculam Austriacam ex verbo scripto fuisse corruptas, L>ertholdus, quae eius erat veteris linguae Germanae, immo et Gothicae peritia, patriae dialecti antiquitatem locupletibus argumentis demonstravit. Et quanquam, ut ipse fatetur, iam antea A. Schmeller idetn asseruerat de dieilecto Bavaricâ et, quod addendum est, M. Höfer de dialecto supra Anisum usitatâ, ipse solus in inferiore Austria pro virili parte decertavit, iclque eo maiore cum successu fecit, quo facilius unicuique etiam minus docto rem suam planâ expositione insinuabat. Ali qua denique carmina, decerpta ex collectione suâ manu scriptâ, variis ephemeridibus inseruit, e. g. in „Oesterreichisches Morgenblatt", ddo. 2 5. Ian. 1841. Praeter haec :