Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

I. Archívum monasterii Admont. superioris Styriae, ord. s. Benedicti usque ad annum 1576. (Iam tempore r. P. Alberti de Muchar non amplius inveniri potuit.) II. Geschichte des Stiftes Admont in zwei Bänden, (i. e. Monasterii Admontensis história.) Ms. Anno 1865 flammis consumptum. Sengschmitt Bertholdus Ioannes (Scotensis), natus Viennae in Austria die 19. Sept. 1801, poëta Germanus. Paterno genere ex Austria supra Anisum oriundus, Viennensi autem ex matre genitus, sinceritatem animi rusticam cum urbanâ mentis habilitate iam ipsâ nativâ indole coniungebat. Cuius pater, civis quidem Viennensis, sed pauperulâ conditione textor, honestiorem vitae locum filio sciendi cupido procuraturus, hune anno 1812 PP. Piaristis in suburbio Iosephino scholam regentibus tradidit, per quos gymnasialibus doctrinis imbueretur. His absolutis, religioso tractus fervore, quem poëmate quodam ad vesana atheistarum molimina punienda a se tune composito probavit, anno 18

18 ordini s. Iosephi Calasantii insertus est; sed post unum annum litterarum amore, quem iterum carmine „Ad Musas" 10. Aug. 1819 condito exsereb^it, abreptus, ad universitatem Viennensem transiit ibique philosophicas scientias per duos annos hauriebat. Quibus optime ornatus in monast. Scotensi anno 1821 die 28. Sept, unâ cum habitu Benedictino ominosum sibi Bertholdi nomen suscepit, quippe quod ingenii splendorem atque amicabilem animi affectum designaret; dein die 5. Oct. 1824 professus, die 27. Aug. 1826 presbyter ordinatus, paulo post in ecclesiâ Breitenleeensi ditioni Scotensi subiectâ primum Deo obtulit sacrificium incruentum, die 3. Sept. Anno 1827 die 4. lui. cooperator in parochiam Stammersdorfensem dirigitur

, ubi oeconomi etiam vices in latis monasterii praediis gerere debebat ; et tantum ibidem, quasi in Tusculo suo, sibi complacuit, ut, cum die 8. Apr. 1828 in monasterium ad suscipiendum professoris in gymnasio munus revocaretur, lacrimoso plane carmine lapsam fortunam clamitaret. Immerito tarnen; schola enim aptior ipsi arena fuit, in qua excellentiores pro suo ingenio laureas lucraturus erat. Usque ad finem anni scholastic! 1842 in classibus, uti dicunt, grammaticalibus magistrum agens a discipulis propter paternam suam benignitatem aeque ac propter gratum se gerendi modum a confratribus magnihabebatur: unde feliciter de tali vita sibi gratulans, iam per varia carmina eaque typis exarata tum s. P. N. Benedicti ordinem (i83o), tum aedificii monasterialis funditus factam restaurationem (i83i), tum carorum quorundam fratrum memóriám (docti P. A. Oberleitneri, f Iulii 1832) et festa (iubilaeum P. MeinradiLichtensteiner per 2 5 annos gymnasio praefecti, fin. Iulii 1832) candido ardore celebrabat: quae carmina, ut communem fratrum vitam resplendebant, horum favorem ita incurrerunt, ut unum aliudve pro occasione, e. g. ab Hon. Kraus in suo „Denkbuch" (i838), iterum imprimeretur. Incitatus itaque Bertholdus per collegarum applausum ex occasionali poësi ad subtiliorem lyrices cultum processif : mox inter familiares circulos reeeptus et teneris amicitiae vineulis ligatus, quae praesentia in ipso erant sentimenta canebat (v. g. Ian. ad Maii 1835) ; mox vero, durâ sorte amicis ereptus, solitudinem suam deplorans ea quae memoria et corde tenebat praeterita