Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

effusum luxum, quem gens rustica et opi­ficum grex aeque ac nobiles et huius saeculi divites in vestibus fecerunt magno cum damno familiarum, cohiberi voluit legibus, quibus quoad materiam et formam decen­tem vestitum utriusque sexus determinavit. Nec non convivia nimis lauta in nuptiis, puerperio et infantium baptismo apparari solita restringi praescripsit. Denique non potest silentio praeteriri principis eircum­spicientia, quam subditis adhibuit annis 1 771 et 17.72, qui in summa annonae cari­tate erant, ut fruges ad panem quotidia­num et conserendos agros vix maximo pretio haberi possent, multique in exteris terris fere fame perirent, aut ad panem comparandum extremum, ut aiunt, num­mum expendere coacti essent. Cavit solli­citus princeps sub gravissima muleta, 11e fruges in solo Blasiano natae eveherentur, aut iis venderentur, qui tantum turpis lucri gratia emunt, ut quam plurimo iterum ven­dant insuper habita publica calamitate. Quo factum est, ut subditi fruges minori pretio habere possent, et pauperibus tur­matim confluentibus eleemosyna non de­esset. His aliisque beneficiis , etiam ex aerario s. Blasii large in subditos delectis et domini seu regentis officium implevit, et patris affectum abunde commonstravit optimus princeps. Semper memor officiorum principis seu regentis, etiam legibus intendit, ut sub­diti supremi domini- leges observarent, et vitam degerent christiano nomine dignam. Cum compertum haberet, vitia carnis et pessimam iurandi et peierandi consuetu­dinem inter subditos grassari, ad ea abo­lenda severas leges cum muletis et poe­nis corporalibus aut etiam sanxit exsilio. Pluribus diebus feriatis pontificis supremi auctoritate in commodum rusticorum et opificum eo potissimum fine abrogatis, ut deinceps diebus dominicis et de praecepto festivis populus christianus eo sanctius et devotiusDeo serviret, subditis severe prae­cepit, ut his diebus concioni, catechesi, sanctissimae missae sacrificio et vesperis devote adsisterent, ab omni opere servili, commercio, publicis choreis diligenter et accurate se continerent. Voluit simul, ne eos conviciis impeterent, qui in abrogatis feriis domi aut ruri opus facerent, cum cer­tum sit, concesso honesto labore melius Deo serviri, quam pravo aut saltem inutili­otio. Subditorum spiritualibus indigentiis celebratione sacrorum et doctrina religio­nis consulturus, in Eschbach, Brenden, Höchenschwand et Ibach pastores pro­prios, parochos quippe instituit, qui in illis pagis residebant, curae animarum sibi commissarum vacantes; in Albbrugg au­tem sacellum amplum et decorum exstru­xit in gratiam opificum officináé ferrariae, et in proxima parochia Tongerensi pro­prium vicarium institui fecit, qui in isto sacello sacra faceret, et omnes partes pa­storis sustineret in operarios. Monasterium monialium o. s. B. ave­nerabili abbate Rusteno in monte Bero­viensi fundatum, inde ab origine quoad spiritualia et temporalia abbatibus s. Bla­sii erat subiectum, eorumque munificentia, sexies igne consumtum, pulchrius semper et aptius restitutum. Post obitum praepo­sitae Victoriae Meyer, quae moniales ni­mium quantum auxerat, reditus coenobii, nunquam copiosi, tanto numero monialium vix suffecturi credebantur; at abbas Mar­tinus pro sua in filias dementia periclitanti

Next

/
Thumbnails
Contents