Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

rum mysteriorum venerationem conduceret, et honestatis sensum iuvaret. Dedicatio novi templi demum anno 1783 ab 21. ad 28. Sept. sollemnissime celebrata est, et annum hune tantae sollemnitati stúdiósé reservavit abbas Martinus, quod diploma fundationis abbatiae ad s. Blasium ab Ottone II. imperatore anno 983 publicatum fuerit, fundatori b. Reginberto a patre eius imperatore Ottone I. diu ante promissum, ut adeo unacum novi templi dedieatione saeculum octavum abbatiae s. Blasii simul celebraretur, et benignissimo Numini non modo pro restauratione combusti templi et monasterii, sed et pro immensis abbatiae et congregationi SanBlasianae per intégra octo saecula datis beneficiis per integros octo dies gratiarum actiones publice et festive persolverentur; abbatiae quippe s. Blasii erat saeculum octavum; etenim monasterium sub nomine „Cellae fratrum ad Albam" iam diu ante orbi notum erat. Qua ratione sollemnitas haec dedicationis templi die 21. Sept. peractae divino officio in summo altari ab abbatibus confoederatis decantato et concionibus sacris ab oratoribus insignibus habitis in dies celebrata fuerit, patet ex libello typis San-Gallensibus edito sub titulo : „Feierlichkeit des in S. Blasien eingeweihten neuen Tempels". Ad compensandas reliquias sanctorum incendio deperditas, pio labore ac studio ad sexaginta et ultra sanctorum exuvias collegit abbas Martinus; nobilissimas ex munificentia Augustae Mariae Theresiae accepit, scilicet s. Pirminii ep., s. Fridolini abb., s. Leopoldi march, et s. Iohan. Nepomuceni m.; ex familiari amicitia archiepiscopi A

rindobonensis cardinalis Migazzi s. Gervasii et Protasii m. et s. Morandi abb. in Alsatia; a quibusdam Germaniae episcopis, abbatibus aliisque patronis reliquas omnes cum authentiae testimoniis obtinuit. Defectum sacristiae etiam supplebat comparatis pluribus paramentis ac vestibus sacris pretiosis ac melioribus ac prius erant, ornatu praesertim pontificio ex holoserico rubri coloris filo argenteo intexto, quem Argentorato repetiit, et alia plurima vasa sacra fieri fecit. Nimis longum est, singillatim enarrare, quae et quot alia adhuc aedificia vel vetustate corrupta et ruinae proxima restauraverit, vel e fundamentis exstruxerit. Non solum in divo Blasio extra muros plures aedificationes fecit necessarias omnino et utiles, sed foris in multis locis sacella et ecclesias vel reparavit ornavitque vel funditus aedificavit, item aedes pro expositis Blasianis parochis, horrea et alia pro re rustica necessaria aut utilia aedificia, domos pro variis officialibus, silvarum curatoribus aliisque muneribus praefectis construxit; erexit hospitia peregrinorum et pauperum; fecit pontes, stravit vias; insuper quotannis ratam partem magnam conferre debebat in ecclesias et domos pastorum acatholicorum marchionatus Durlacensis ad maiorem pastorum, coniugum et prolium vitae commoditatem. Ad haec omnia praestanda immensam fere pecuniarum suramam expendit, multo maiorem ullo abbate antecessore. Etiam Patrimonium s. Blasii augere non omittebat. In pago Grafenhausen emit hospitium cum praediis et domum pro habitatione silvarum praefecti, et prope Grafenhausen aliud hospitium, ut ibi vina s. Blasii iusto pretio divenderentur. In loco