Levéltári Évkönyv 11. (Miskolc 2002)

Tóth Péter: Késmárk és Szepesbéla határügye (1536-1540)

supprimere et me, humilem servitorem et subditum eiusdem serenitatis vestrae calumniari satagentes. Dum itaque haec agerentur, ego unica persona existens, in quantum potui et dabatur audientia, pro temporis exiguitate respondi: si copiis istis antiquis inventis fides non adhiberetur, tamen necesse esse, ut credatur transsumptis, quae ex commissione capituli ante duodecim annos confeceram, dum ego neque Belenses, neque ipsi me. Cum igitur haec referrem, dominus Reway sibi huiusmodi transsumpta exhiberi postulavit. Consulto igitur domino Georgio Vernero commissario regio, an tute huiusmodi litteras in manus domini Reway dare possem, et an idem eas retineret, nec ne, respondit ipsum Reway id non ausurum facere, quia id a serenissimo Romanorum rege non haberet in commissis, ut iura cuiuspiam retineret, quum litterae illae non ad iudicium, sed ad declarationem innocentiae meae exhibebuntur. Essetque valde necessarium, ut litterae illae in specie exhibeantur. Hoc audito, vocatis ad me Belensibus subditis serenitatis vestrae, litteras Belensium manu mea transsumptas ad manus domini Georgii Verneri assignavi, petens eundem, ut post lecturam illarum eas rursus mihi restitueret, quas tandem idem Georgius Vernerus praefato Francisco Reway exhibuit, quas dum legissent et perlegissent, et litterae illae copiis illis antiquis inventis et prothocollo capituli bono modo, de verbo ad vcrbum corresponderent, habito superinde longo tractatu, me in praesentiam ipsorum accersiri fecerunt. Quum autem illis assisterem, facto silentio, quidam Blasius de Lak, director causarum regis Romanorum, qui omnibus tractatibus et consiliis eorum interfuit, qui se se hac in parte iudicem, actorem et procuratorem gessit, exurgens ita fari orsus est ad Franciscum Revay: „Magnifice domine, ego in persona domini mei et ex officio meo dico, quod copiae istae per capitulum inventae sunt falsae et suspectae, ac surrepticiae, et sic per consequens litterae Belensium ex illis scriptae sunt falsae ex praemissis rationibus. Et ideo in praesentia vestrae magnificentiae, tanquam iudicis ordinarii suae maiestatis tum copias, tum litteras istas aresto, quas ad tabulam regiam deduci volo, ut illic discutiantur, si sunt bonae vel malae, illicque de his fiat iudicium!" Cui ego, prout concedebatur, respondi: „Domine Blasi, si copias istas arestare vultis, nihil curae est mihi de illis, quia sunt capituli. Sed iura et privilegia subditorum domini mei clementissimi retinere vel arestare non potestis, quum ad praesens non ad iudicium, sed pro declaratione innocentiae meae