Levéltári Évkönyv 11. (Miskolc 2002)

Tóth Péter: Késmárk és Szepesbéla határügye (1536-1540)

lam duximus concedendas harum nostrarum, pendentis et autentici sigilli nostri munimine roboratarum vigore et testimonio litterarum mediantibus. Datum feria quarta proxima ante festum Sacratissimi Corporis Christi, anno Eiusdem Millesimo quingentesimo vigesimo nono. (b) Serenissime ac illustrissime princeps et domine, domine et rex clementissime! Vestrae sacratissimae maiestati istis novissime retroactis diebus in alia supplicatione humilima ad vestram maiestatem, dominum meum clementissimum habita exposueram calamitatem meam, ac detentionem et captivitatem, quae mihi, humilimo servitori et subdito vestrae serenissimae celsitudinis propter veritatem et iustitiam, ac ob fidelia et indefessa maiestati vestrae, subditorumque [!] eiusdem impensa servitia contigerant. Eotunc vestra sacratissima maiestas mihi ad supplicationem meam gratiosam et benignam fecerat relationem. Cogit me, illustrissime princeps, mea calamitas, ut iterum ad vestram maiestatem, tanquam asilum tutissimum recurram pro defensa, confidens, ut quemadmodum antea, nunc quoque rem et negotium meum defendere et tutari dignabitur gratiose. Post reditum meum a vestra sacratissima maiestate statim accessi magnificum Franciscum Reway locumtenentem personalis praesentiae serenissimi Romanorum regis, caeterosque suae maiestatis consiliarios, qui tunc temporis in partibus superioribus regni Hungariae agebant, illisque angustias et tribulationes meas, quas passus fueram, declaravi, petens eosdem, ut rebus meis boni consulerent. Qui obtulerunt se se ultro, velle universa in capitulo per aemulos meos acta revidere, quaerimoniumque apud serenissimum suum regem contra me depositam discutere velle, an vera sit, nec ne? Interim autem venerabile capitulum ecclesiae Scepusiensis, dum ex commissione praefati domini Francisci Reway una dierum scrinia sua revolveret, ac copias antiquas et veras litterarum metalium oppidi Bela vocati, subditorumque serenitatis vestrae, quae pro tuitione et documento innocentiae meae mihi summae erant necessariae, et quas ipse Mathias Loboczki, dum in capitulo ad mandatum serenissimi Romanorum regis cuncta rimaretur, minime protunc reperierat, perquireret diligenter, easque copias in repositoriis, sive scriniis nullatenus reperire valeret. Postremo certi ex canonicis scrinia et conservatoria in capitulo habita casu, vel ex industria a loco suo solito amoventes, reperierunt multas litte-