Iványi Béla: Oklevéltár a Tomaj nemzetségbeli losonczi Bánffy család történetéhez. II. 1458–1526. (Budapest, 1928.)
1502. XII. 13 Johannes Banffy de Lossoncz oneribus et quibuslibet gravaminibus universorum fratrum et consanguineorum suorum in subscriptis per omnia in se assumptis nostram personaliter veniendo in praesentiam sponte et libere confessus est in hunc modum: Quomodo ipse matúra deliberatione in se praehabita totalem possessionem suam Arbo vocatam in comitatu Zolnok Interiori existentem et habitam simulcum cunctis eiusdem utilitatibus et pertinentiis quibuslibet, terris scilicet arabilibus, cultis et incultis, agris, pratis, pascuis, silvis, nemoribus, rubetis, montibus, vallibus, aquis, aquarum etiam decursibus, fenetis, piscinis, molendinis, piscinarum quoque et molendinorum locis, generaliter vero quarumlibet utilitatum et pertinentiarum integritatibus quovis nominis vocabulo appellatis, spectabili et magnifico viro Stephano, wayvodae Moldaviensi, et Bogdán, filio eiusdem, pro duobus millibus florenis auri ab eisdem, ut dixit, plene receptis et levatis dedisset, vendidisset et inscripsisset, ymmo dedit, vendidit et inscripsit nostri in praesentia iure perpetuo et irrevocabiliter tenendam, possidendam, pariter et habendam; nullum ius nullamve iuris et dominii proprietatem in praescripta totali possessione sibi ipsi reservando, sed totum et omne ius ac dominii proprietatem, si quod et quam in eadem possessione totali hactenus habuisset vei etiam in futurum se habere sperasset, in praefatos Stephanum wayvodam et Bogdán, filium eiusdem, haeredesque ipsorum universos transferendo pleno iure. Assumendo nichilominus annotatus Johannes Banffy memoratos Stephanum wayvodam et Bogdán, filium eiusdem, haeredesque ipsorum universos in pacifico domino praetitulatae totális possessionis Arbo contra quoslibet legitimos impetitores, causidicos et actores tenere ac defensare propriis suis laboribus et expensis. In cuius rei memóriám firmitatemque perpetuam praesentes literas nostras privilegiales pendentis et autentici sigilli nostri munimine roboratas duximus concedendas. Dátum feria tertia in festő beatae virginis Luciae anno Domini millesimo quingentesimo secundo. Eredetije az Orsz. Levéltárban, az M. O. D. L. 36405. jelzet alatt őrzött kolozsmonostori protocollum („Michael") 227. lapján. Megjelent: Akták és Levelek Erdély- és Magyarország Moldovával és Havasalföldével való viszonyához, I. k. 63, 1,
