Zala vármegye története. Oklevéltár 2. 1364-1498 (Budapest, 1890.)

nostrorum ad id accedente consilio prematuro, prefato Nico­lao Ewrdug et per eum suis heredibus et posteritatibus uni­versis, omni eo iure quo idem et eedem quibuscunque módis causis et racionibus nostre rite incumbunt collacioni, dedi­mus donavimus et contulimus, imo damus donamus et con­ferimus iure perpetuo et irrevocabiliter tenendas prossiden­das pariter et habendas, salvo iure alieno, harum nostrarum vigore et testimonio literarum mediante, quas in formám nostri privilegii redigi faciemus, dum nobis in specie fuerint reportate. Dátum Posonii, in festő beati Valentini martyris, anno domini Millesimo quadringentesimo tricesimo, regno­rum nostrorum anno Hungarie etc. quadragesimo tercio, Romanorum vigesimo et Bohemie decimo. Zsigmond királynak ugyancsak 1430 «decimo kalendas sep­tembris» kiadott megerősítő átiratából, melynek eredetije a Nemzeti Múzeum könyvtárában őriztetik; ugyanabban át van írva a fehérvári káptalannak a beiktatásról szóló jelentése is. Közölve Komáromy András másolatából. 221. Garai Miklós nádor a vasvári káptalant kiküldi, hogy azt a Jiatalmaskodást, melyet Fylemengh László Hagymási Lászlónak és nejének egyik udvarnoki jobbágyán, valamint Zalapai János fián Tamáson, Pynch-Görbö nevű birtokon lakó jobbágyokkal elköve­tett, vizsgáltassa meg. Buda, 1430. jun. 25. Amicis suis reverendis capitulo ecclesie Castriferrei Nicolaus de Gara regni Hungarie palatinus et iudex comano­rum amiciciam paratam cum honore. Dicitur nobis in perso­nis egregii Ladislai de Hagmas ac nobilis domine Margaretha vocate consortis sue, necnon Simonis filii Jacobi iobagionis in possessione eorum Vduarnok vocata commorantis, item Thome filii Johannis de Zalapa, quod cum ipse Simon filius Jacobi circa festum beati Georgii martyris proxime preteri­tum quedam pecora Ladislai dicti Fylemeng de Pynchker­bew, de vinea sua sibi damna inferencia pro rehabendis ipsis damnis ad dictam possessionem Vduarnok impellere voluisset, tunc prefatus Ladislaus Fylemeng in ipsum Simo­nem irruendo, ipsa pecora ab ipso Simoné recipiendo, ipsum pectoribus equorum trucidando ac diris verberum et vulne­30*

Next

/
Oldalképek
Tartalom