Zala vármegye története. Oklevéltár 2. 1364-1498 (Budapest, 1890.)
nostrorum ad id accedente consilio prematuro, prefato Nicolao Ewrdug et per eum suis heredibus et posteritatibus universis, omni eo iure quo idem et eedem quibuscunque módis causis et racionibus nostre rite incumbunt collacioni, dedimus donavimus et contulimus, imo damus donamus et conferimus iure perpetuo et irrevocabiliter tenendas prossidendas pariter et habendas, salvo iure alieno, harum nostrarum vigore et testimonio literarum mediante, quas in formám nostri privilegii redigi faciemus, dum nobis in specie fuerint reportate. Dátum Posonii, in festő beati Valentini martyris, anno domini Millesimo quadringentesimo tricesimo, regnorum nostrorum anno Hungarie etc. quadragesimo tercio, Romanorum vigesimo et Bohemie decimo. Zsigmond királynak ugyancsak 1430 «decimo kalendas septembris» kiadott megerősítő átiratából, melynek eredetije a Nemzeti Múzeum könyvtárában őriztetik; ugyanabban át van írva a fehérvári káptalannak a beiktatásról szóló jelentése is. Közölve Komáromy András másolatából. 221. Garai Miklós nádor a vasvári káptalant kiküldi, hogy azt a Jiatalmaskodást, melyet Fylemengh László Hagymási Lászlónak és nejének egyik udvarnoki jobbágyán, valamint Zalapai János fián Tamáson, Pynch-Görbö nevű birtokon lakó jobbágyokkal elkövetett, vizsgáltassa meg. Buda, 1430. jun. 25. Amicis suis reverendis capitulo ecclesie Castriferrei Nicolaus de Gara regni Hungarie palatinus et iudex comanorum amiciciam paratam cum honore. Dicitur nobis in personis egregii Ladislai de Hagmas ac nobilis domine Margaretha vocate consortis sue, necnon Simonis filii Jacobi iobagionis in possessione eorum Vduarnok vocata commorantis, item Thome filii Johannis de Zalapa, quod cum ipse Simon filius Jacobi circa festum beati Georgii martyris proxime preteritum quedam pecora Ladislai dicti Fylemeng de Pynchkerbew, de vinea sua sibi damna inferencia pro rehabendis ipsis damnis ad dictam possessionem Vduarnok impellere voluisset, tunc prefatus Ladislaus Fylemeng in ipsum Simonem irruendo, ipsa pecora ab ipso Simoné recipiendo, ipsum pectoribus equorum trucidando ac diris verberum et vulne30*