Zala vármegye története. Oklevéltár 2. 1364-1498 (Budapest, 1890.)
tis, Castriferrei quibus idem maiestati nostre in quampluribus nostris et regni nostri negoeiis et agendis, prosperis sciiicet et adversis, sub diversitate loeorum et temporum, nonparcendo rebus suis et persone, se et sua pro nostri regii honoris incremento et uberrimo comodo fortune casibus submittendo, per suorum laudabilium operum efficacem et indefessam sollicitudinem fervide et intrepide studuit anhelatque in futurum se nostre gratum offerre maiestati, cupientes eidem premissorum suorum serviciorum intuitu regio occurrere cum favore, quasdam septem sessiones cum média iobagionales, in possessione Lowaz vocata in comitatu Zaladiensi* existenti babitas, iuxta fluvium Karda appellatum adiacentes, iuxta regni nostri consvetudinem ad manus nostras regias rite et legitimé devolutas, nunc per quosdam uti iurium nostrorum regalium celatores sub taciturnitatis silencio ut asseritur tentam et possessam, simulcum universis suis utilitatibus et pertinenciis quibuscunque, utputa terris arabilibus cultis et incultis, pratis, fenetds, silvis, virgultis, campis, pascuis, vineis, montibus,vallibus,aquis, molendinis aquarumque decursibus, et generaliter utilitatum (így) integritatibus, quovis nominis vocabulo vocitatis, sub eisdem veris et antiquis limitibus quibus eedem ab olim rite tente fuerint et possesse, ex certa nostra sciencia, prelatorumque et baronum nostrorum sano exinde prehabito consilio, annotato Nicolao de Zeech et per eum Johanni, Stephano et Nicolao filiis eiusdem ipsorumque heredibus et posteritatibus universis, nove nostre donacionis titulo ac omni eo iure quo eedem nostre rite et legitimé incumbunt collacioni, dedimus, donavimus et contulimus, imo damus, donamus et conferimus iure perpetuo et irrevocabiliter possidendas, tenendas pariter et habendas, salvo iure alieno, harum nostrarum vigore et testimonio literarum mediante, quas dum nobis in specie reportate fuerint, in formám nostri privilegii redigi faciemus. Dátum Constancie, in festő beati Tiburcii martyris, anno domini Millesimo quadringentesimo quintodecimo, regnorum nostrorum anno Hungarie etc. XXIX-mo, romanorum vero quinto. Hártyán, belől pecséttel; eredetije a herczeg Batthyány család levéltárában, Körmenden őriztetik. Ugyanott megvan 1415.
