Zala vármegye története. Oklevéltár 1. 1024-1363 (Budapest, 1886.)

tatibus, eo iure quo sibi dignoscitur attinere possidendam et habendam, eo modo, quod omnes literas tam impignoratorias quarn alias quaslibet qualitercunque et quoquornodo super predicta possessione emanatas et confectas, doloseque observatas, ipsi Lukachius Ladislaus et Stephanus relinquerunt coram nobis cassatas frivolas et inanes contra Sydou predietum et eius successores. Dátum in die supradicto, anno domini M° CCC° XL° nono. Zárlatán pecsét nyomaival; eredetije Keszthelyen a gr. Festetics cs. ltárában, Zaladien. 26. c. Nagy Imre. 304. A váradi káptalan előtt Olivér királynői tárnokmester, Viganth és Kapolcs nevíí birtokokai Viganti István fiainak visszaadja, 1849. jul 29. Capitulum ecclesie Waradiensis universis Christi fidelibus presens scriptum inspecturis salutem in omnium salvatore. Nam ea que bonorum legitima disposicione geruntur debent communiri perpetuis fulcimentis pro rei memória sempiterna, proinde ad universorum noticiam, tam presencium quam futurorum, harum serié volumus pervenire, quod accedens ad nostram presenciam vir magnificus magister Oliverius magister tavarnicorum domine regine, dixit retulit et coram nobis est confessus, quod cum possessio Viganth et possessionaria porció in possessione Kapolch habita in comitatu de Zala existentes, viri discreti magistri Benedicti lectoris ecclesie nostre et fratram suorum, videlicet Nicolai et Ladislai filiorum Stephani de eadem Vyganth, ad ipsos iure hereditarie successionis pertinentes ab eisdem minus debite nulloque iuris ordine observato secundum quandam inordinatam sentenciam per comitem Paulum quondam iudi-cem curie regié extiterinl alienate, et tandem ab eodem comite Paulo sicut dixit pro quadam pecunie quantitate ad manus ipsius fuissent devolute.. et ipse easdem hucusque occupatas indebite possedisset in preiudicium eiusdem magistri Benedicti et íratrum suorum predictorum, nunc vero ipse salubri ductus consilio, iura aliorum existimans detestabile occupare occupataque in aliorum preiudicium retinere... sui honoris sibi posset dispendium provenire, et quod peius