Zala vármegye története. Oklevéltár 1. 1024-1363 (Budapest, 1886.)

sam et ad tres ramos progressam, subtus quam sunt due mete terree; et abhinc currit ad quatuor metas antiquas angulares, duas de novo positas, ibi relinquit predictam possessionem Fenyesfeuldu nobilium de Eeznuk et iungitur térre nobilium de Kerekthov, que adiacet a parte orientis et currit versus aquilonem ad magnam viam Cherhyguta dictam, ubi sunt quatuor mete antique angulares et quinta de novo posita, per quas terra Kerektov remanet ad orientem, terra Barachahaza ad occidentem, et sub iisdem metis ab aquilone iungitur térre predictorum nobilium de Eeznuk Welemyrmeliky vocate, super eandem viam Cherhyguta, que terram Welemyrmelliky ad aquilonem, et terram Barachahaza ad meridiem separat; longe currendo versus occidentem pervenit ad viam cruce signatam, ubi sunt due mete antique ab aquilone nobilium de "Wellemyrmelliky, et tercia magistri Nicolai a meridie posita; ibidem in via qua itur in Sanctum Georgium, flectitur versus aquilonem, intrat vallem unam Werrewlabvelgu dictam, in qua valle est una meta terrea antiqua filiorum Budulo, et alia magistri Nicolai de novo posita; et in eadem valle girat versus occidentem, longe currit ad duas metas, unam antiquam et alteram novam in latere vallis positas, que vallis terram Kebelemellyk separat ad meridiem, terram nobilium de Welemyrvelge ad aquilonem ; adhuc in medio eiusdem vallis versus occidentem currit, pervenit ad unam metam antiquam, de qua in eadem valle ad unam arborem ilicis, subtus quam est una meta nova; ibi relinquit terram filiorum Bakach de Welemyrwelge ad aquilonem, et separat terram magistri Nicolai ad meridiem, de qua arbore in predicta valle currit similiter versus occidentem, pervenit ad duas arbores iliceas stricte simul stantes, funditus cum antiqua meta terrea circumfusas, iuxta quam est altéra meta noviter erecta, ubi finiuntur mete prenotate. In cuius rei memóriám perpetuamque firmitatem nostras concessimus literas privilegiales sigilli nostri munimine roboratas medioque alphabeto intercisas. Dátum in octavis Ascensiónis domini, anno eiusdem M° CCC° XL° secundo; magistro Andrea preposito, Michaele cantore, Gregorio custode, Gregorio decano ecclesie nostre existentibus.