Mocsáry Sándor szerk.: Természetrajzi Füzetek 18/1-4. (Budapest, 1895)

1-2. szám

3. Heliophanus simplex E. SIM. Bessar. : Kobilka, pullus fortasse huius speciei. 4. Heliophanus equester L. KOCH (Zur Arachniden- und MyriopodenFauna Süd-Europas. Verhardl. d. zool.-botan. Gesellsch. in Wien. 18G7). Armen. : Aralich, 13. VI. mas ad.; Erivan 11. VI. fern, adult, (dubia). Mas nulla re ab Heliophano equestri, a Dre L. Kochio secundum exemplum unicum, detritum, in insula Tinos lectum, descripto differre videtur. In exemplum hoc nostrum etiam descriptio Heliophani laclei a Cel. E. Simonio in «Etudes arachnologiques. 8-e Mém. XIV : Liste des espèces . . . des Attidœ compos, la collect, de M. le comte Keyserling», prolata adeo bene quadrat, ut nobis H. lacteus synonymum non dubium Heliophani equesiris videatur ; denticulus modo ille, quo margo posticus apophyseos femoralis palporum ornatur, in exemplo nostro non solum a parte exteriőre posticâ — ut scripsit Cel. E. Simon — sed etiam a latere exteriőre (quamquam minus bene) conspicitur. Abdomen, ut céphalothorax, pube tectum e squamis constanti elongatis, modice dense congestis, albis, colorem flavum paullulum sentientibus. — Femina, quam non sine dubitatione huic speciei adnumeramus, colore cephalothoracis (nigri, in lateribus rufo-testacei) cum mare convenit ; abdomen supra nigrum, subter pallide coloratura ; céphalothorax et abdomen supra squamis tecta forma eâdem atque in mare, dense congestis, colore medio fere inter melleum et citrinum (Saccardo : Chromotaxia), in abdomine paullulum lsetius coloratâ quam in cephalothorace ; mandibulae maxillae pedes palpi pallidius et obseurius rufo-flavida, mandibulae colore fusco suffusœ, labium nigrum, apicem versus flavidum, sternum nigrum. Epigyne foveis duabus ornata subsemilunaribus, coniunctim spatium duplo fere latius quam longum occupantibus, inter se septo disiunctis quam fovea utraque non angustiore saltern, subpiano, aeque atque fovearum margines exteriores elevato, antice et praesertim postice paullulum angustato; in medio fere septum sulco valde obsoleto, transverso, leviter angulato, in dimidio posteriore sulco valde obsoleto longitudinali ornatur; latera septi paruni prœrupta, sensim in foveas descendunt; fovearum partes externas profundae, earum margo exterior in dimidio anteriore acutus, in posteriore obtusus, postice crassus ; margo epigynes posticus medio in sinum modice profundum excisus. — Femina H. lactei, quam Cel. E. Simon descripsit (Monographie des espèces européennes de la famille des Attides), difiért ab exemplo nostro pubis colore, albas in cephalothorace et in abdomine, hoc lineolis transversis Üavidis ornato. Epigynen H. lactei Cel. E. Simon non descripsit. 5. Heliophanus Kochi E. SIM. Chersonesus Taur. : Sebastopol, 24. V. mas adult. 6. Heliophanus flavipes (HAHN). (Helioph. variáns E. SIM., CHYZ. & KULOZ.). Bessar ab. : Kobilka, 17. V. mas ad.; Kishineff, 19. V. mas adult.