Szily János: Instructio venerabilis cleri dioecesis Sabariensis (Szombathely, 1855)
10 tet enim, ut Sacerdos non unam alteramque virtutem, sed omnes colat; signanter: fidem vivam, quae omne velamen penetrans dulci ratione spiritum captivat ad assentiendum, et obsequendum revelatae doctrinae; fiduciam in Deo, qua contra spem speratur; continuam sui abnegationem, qua suppressis desideriis sensualibus, et perversi« affectibus spiritu vivitur; salutarem judicii divini timorem, qui in fideli obsequio Dei in via mandatorum ejus currentes retinet; perfectam charitatem, quae cum Deo unit; ardentem zelum procurandi, promovendique Dei gloriam, et honorem, quo omnia audacter suscipiuntur, et perficiuntur, quibus sanctificetur Nomen Dei. Ad virtutes lias absque meditatione vix quisquam pertinget. Fides etenim paulatim deficit in eo, qui eam seria sublimium sanctae religionis veritatum consideratione magis in dies vivificare intermittit; spes enervatur, nisi per considerationem aeternae haereditatis tentationem fortiter sufferentibus adpromissae roboretur; cum abnegatione non inibit amicitiam, nec adamabit sola coelestia, qui vanitatem periturarum mundi divitiarum indesinenter non perpendit; unice consideratio judicii divini, et horrendarum poenarum aeternarum est producendo salutare odium peccati, et timorem illius sequelarum; ignis divini amoris exlinguitur in corde, nisi ininterrupta oratione mentali alatur; zelus remittit, nisi causae Dei, et pretii vel unius animae Christi sanguine redemptae continuo aestimio iniiammetur. Hinc cum Cardinale Cajetano dicimus: „Nec religiosi, aut spirituális nomine vocari potest, qui semel in die ad eiusmodi meditationes se non transfert.“ Metuendum sane tristissimum fore statum moralem et sacerdotum nunquam vel obiter solum meditantium, et fidelium, quibus turpitudo peccati, et pulchritudo virtutis, poenae aeternae, et praemia nunquam, aut raro nimis ob oculos ponuntur. Unde enim depravati mores? unde tepor, et indifferentismus in negotio salutis aeternae? „Desolatione desolata est omnis terra, quia nullus est, qui recogitet corde.“ Jerem. c. 12. v. 11. Sacerdos, qui meditationem negligit, similis erit Angelis Ecclesiae Sardis, et Laodiciae, de quibus scribere jussus est Joannes Apoc. c. 3. v. 1. Scio opera tua, quia nomen habes, quod v itas, et mortuus es, v. 17. quia dicis: quod dices sum, et locupletatus, et nullius egeo, et nescis, quia tu es miser, et miserabilis, et pauper, et c oecus, et nudus, Longe alia, eaque gloriosa est mentis animique dispositio sacerdotis orationi mentali crebro vacantis. Haec etenim dispellit tenebras, et aperit oculos mentis ad percipiendas sublimes veritates, et intuendos gratiarum thesauros. Meditans sacerdos accedit ad Dominum cum Samuele dicens: „ Loquere Domine, quia audit servus tuus/“ et a colloquio divino recedit tanquam Moyses divino lu-
