Dr. Tóth Sándor (szerk.): A Bakonyi Természettudományi Múzeum Közleményei 1. (Zirc, 1982)
DR. KROLOPP ENDRE – DR. VÖRÖS ISTVÁN: Macro-Mammalia és Mollusca maradványok a Mezőlak-Szélmező pusztai tőzegtelepről
Säugetiere des Ostbaltikums im Holozän. Tartu, pp. 494. (Orosz nyelven, német összefoglalással). PIETSCHMANN, W. (1977): Zur Grösse des Rothirsches (Cervus elephus L.) in vorund frühgeschichtlicher Zeit. Untersuchungen an Knochenfunde aus archäologischen Ausgrabungen. — Diss. München, pp. 153. PINTER, L. et al. (1979) : A magyarországi recens puhatestűek elterjedése. — Soosiana. I. pp. 351. RICHNOVSZKY, A.—PINTÉR, L. (1979): A vízicsigák és kagylók (Mollusca) kishatározója. — Vízügyi Hidrobiol., 6. pp. 206. SZALA Y, B. (1917): A magyar őstulok. Az őstulok (Bos primegenius Boj.) magyarországi története. Kézirat. Nagy Szeben. pp. 59. VÖRÖS, I. (1975) : A magyarországi subfossilis szarvaspopulációk archaeozoológiai vizsgálata. Dokt. dissz. Kézirat, pp. 288. VÖRÖS, I. (sajtó alatt) : A Szerencs-taktaföldvári későneolitikus telep állatcsontleletei. — Miskolci Herman Ottó Múzeum Évk. ZILCH, A.—JAECKEL, S. G. A. (1962): Ergänzung zu P, EHRMANN: Mollusken (1933). Leipzig, pp. 294. ZSAGYIN, A. I. (1952): Molljuszki presznüh i szolonovatnüh vod SZSZSZR. — Moszkva—Leningrád. (Orosz nyelven) pp. 376. MACRO-MAMMALIA UND MOLLUSCA RESTE DES TORFLAGERS MEZŐLAK—SZÉLMEZŐ PUSZTA Aus dem Torf von Mezőlak—Szélmező Puszta, in der Mitte des Marcal-Beckens, gelangten seit dem Jahre 1937 Tierknochenfunde in das Ungarische Nationalmuseum. Die untersuchten Tierknochenfunde kamen während den archäologischen Ausgrabungen im Jahre 1939 durch S. GALLUS [Rind, Schwein, „Wildesel" (Bild 1—2), Auerochs und Rothirsch] sowie während der Befundrettung des Bakonyer Naturwissenschaftlichen Museums in Zirc im Jahre 1977 (Auerochs: 6 fragmentarische Schädel und 15 postcraniale Skelettknochen) zum Vorschein. Auf Grund der Sculptur der Auerochsschädel, sowie auf Grund der Masse, und der Form der Hornzapfen, der „Asinus hydruntinus"-Reste kann man die Kollektion der Tierknochenreste in die Zeit Ende des Boreais — Anfang des Atlantikums; in die erste Helfte des faunistischen Körös-Abschnittes; zum archäologischen Mesolitikum datieren. Subfossile Auerochs Chronopopulationen im Karpaten-Becken: 1. Altholozäne Auerochs Chronopop. (Präboreal — Anfang des Atlantikums; erste Migrationswelle) 2. Frühholozän Auerochs Chronopop. (Ende des Atlantikums — Anfang des Subboreals; zweite Migrationswelle) 3. Mittelholozän Auerochs Chronopop. (Ende des Subboreals — Anfang des Subatlantikums) 4. Historische Zeiten Auerochs Chronopop. (Subatlanticum). Die Auerochsschädel des Altholozäns sind kraniologisch heterogen, das Verhältnis der langen (790—710 mm), der mittleren (685 mm) und der kürzeren (582—567 mm) Stierhornzapfen beträgt 9:1:2. Das Verhältnis der Hornzapfen vom geschlossenen und vom offenen Hornstand beträgt 8 : 5. In der Auerochspopulation des Altholozäns beträgt das Verhältnis der langen — mittleren — kürzeren Hornzapfen 4 : 8 : 1. Die Werte der Wiederristhöhe der Auerochsen im Altholozän (Tab. 4) betragen 1353 mm (mc) — 1690 mm (hum), der Durchschnitt beträgt 1552,6 mm, der Unterschied 337 mm. A szerző címe (Anschrift des Verfassers) : Dr. VÖRÖS István H—1370 Budapest Múzeum körút 14—16.