Dr. Tóth Sándor (szerk.): A Bakonyi Természettudományi Múzeum Közleményei 1. (Zirc, 1982)

DR. KROLOPP ENDRE – DR. VÖRÖS ISTVÁN: Macro-Mammalia és Mollusca maradványok a Mezőlak-Szélmező pusztai tőzegtelepről

Säugetiere des Ostbaltikums im Holozän. Tartu, pp. 494. (Orosz nyelven, német összefoglalással). PIETSCHMANN, W. (1977): Zur Grösse des Rothirsches (Cervus elephus L.) in vor­und frühgeschichtlicher Zeit. Untersuchungen an Knochenfunde aus archäologi­schen Ausgrabungen. — Diss. München, pp. 153. PINTER, L. et al. (1979) : A magyarországi recens puhatestűek elterjedése. — Soosiana. I. pp. 351. RICHNOVSZKY, A.—PINTÉR, L. (1979): A vízicsigák és kagylók (Mollusca) kisha­tározója. — Vízügyi Hidrobiol., 6. pp. 206. SZALA Y, B. (1917): A magyar őstulok. Az őstulok (Bos primegenius Boj.) magyar­országi története. Kézirat. Nagy Szeben. pp. 59. VÖRÖS, I. (1975) : A magyarországi subfossilis szarvaspopulációk archaeozoológiai vizsgálata. Dokt. dissz. Kézirat, pp. 288. VÖRÖS, I. (sajtó alatt) : A Szerencs-taktaföldvári későneolitikus telep állatcsontleletei. — Miskolci Herman Ottó Múzeum Évk. ZILCH, A.—JAECKEL, S. G. A. (1962): Ergänzung zu P, EHRMANN: Mollusken (1933). Leipzig, pp. 294. ZSAGYIN, A. I. (1952): Molljuszki presznüh i szolonovatnüh vod SZSZSZR. — Moszkva—Leningrád. (Orosz nyelven) pp. 376. MACRO-MAMMALIA UND MOLLUSCA RESTE DES TORFLAGERS MEZŐLAK—SZÉLMEZŐ PUSZTA Aus dem Torf von Mezőlak—Szélmező Puszta, in der Mitte des Marcal-Beckens, ge­langten seit dem Jahre 1937 Tierknochenfunde in das Ungarische Nationalmuseum. Die untersuchten Tierknochenfunde kamen während den archäologischen Ausgra­bungen im Jahre 1939 durch S. GALLUS [Rind, Schwein, „Wildesel" (Bild 1—2), Auerochs und Rothirsch] sowie während der Befundrettung des Bakonyer Natur­wissenschaftlichen Museums in Zirc im Jahre 1977 (Auerochs: 6 fragmentarische Schädel und 15 postcraniale Skelettknochen) zum Vorschein. Auf Grund der Sculptur der Auerochsschädel, sowie auf Grund der Masse, und der Form der Hornzapfen, der „Asinus hydruntinus"-Reste kann man die Kollektion der Tierknochenreste in die Zeit Ende des Boreais — Anfang des Atlantikums; in die erste Helfte des faunistischen Körös-Abschnittes; zum archäologischen Mesoliti­kum datieren. Subfossile Auerochs Chronopopulationen im Karpaten-Becken: 1. Altholozäne Auerochs Chronopop. (Präboreal — Anfang des Atlantikums; erste Migrationswelle) 2. Frühholozän Auerochs Chronopop. (Ende des Atlantikums — Anfang des Sub­boreals; zweite Migrationswelle) 3. Mittelholozän Auerochs Chronopop. (Ende des Subboreals — Anfang des Subat­lantikums) 4. Historische Zeiten Auerochs Chronopop. (Subatlanticum). Die Auerochsschädel des Altholozäns sind kraniologisch heterogen, das Verhältnis der langen (790—710 mm), der mittleren (685 mm) und der kürzeren (582—567 mm) Stierhornzapfen beträgt 9:1:2. Das Verhältnis der Hornzapfen vom geschlossenen und vom offenen Hornstand beträgt 8 : 5. In der Auerochspopulation des Altholozäns beträgt das Verhältnis der langen — mittleren — kürzeren Hornzapfen 4 : 8 : 1. Die Werte der Wiederristhöhe der Auerochsen im Altholozän (Tab. 4) betragen 1353 mm (mc) — 1690 mm (hum), der Durchschnitt beträgt 1552,6 mm, der Unter­schied 337 mm. A szerző címe (Anschrift des Verfassers) : Dr. VÖRÖS István H—1370 Budapest Múzeum körút 14—16.

Next

/
Oldalképek
Tartalom