Mikulik József: A bánya- és vasipar története Dobsinán (1880) (Rudabánya, 2003)

Zápolya) Montem Czemberk appelasset, vnde ... ad plagam occidentalem in decliuitate eiusdem montis quasi per spácium quarte partis vnius Miliaris procedendo in extremitate eiusdem montis peruenissent ad pretactas fodinas cupri contenciosas in quodam planicie infra sumpmitatem Montium similiter inter dic­tos fluuios dobsijnapathaka et Gewlneczwize adjacencium existen­cium quas ipse procurator eiusdem domini Comitis similiter ad predictum montem quern videlicet ipse Montem Czemberk appelas­set pertinere et monte in eodem existere asseruisset, Demum altero die ... uenissent ad alium Montem similiter in plaga aquilonalj pretacte possessionis dobsjna consimiliter, inter dic­tos fluuios . . . adjacantem quern procurator x ) annotati Johan­nis de Chethnek Montem Czemberk et nullum alium montem inibj illo nomine appellari allegasset in cuius Latere varie fodine antiquitus culte apperuissent fodinas tarnen cupri pre­tactas pro ut ipsi visu considerare et a cultoribus fodinarum ipsa­rum et Magistris Gazarum vulgo hamor dictarum intelligere potuissent non in monte Czemberk sed intra metas annotate possessionis dobsijna existere fide conspexissent .... propter moncium saxosam tortuositatem et viarum difficultatem ream­bulare non valuissent fodinas .... in longitudine et ex latitudine ad vnum milliare extendere existimassent Datum decimo die Reuisionis Reambulacionis et estimacionis antedictorum anno domini Millesimo quadringentesimo septua­gesimo sexto. . . . (Ulászló királynak 1507-ben kelt kiküldő leveléből.) 5. Piltz Gáspár 1584-ig dobsinai lelkésznek 1585-ben írt és Klesch Dániel által Wittenbergában 1671-ben Haken János nyomdájából kiadott művéből : §. 1. Oppidum Topscha situm est. . . tribus plus minus ínilliaribus ab ipso Carpatho versus meridiem disiuucto, nobilio­ris fern, chalybis scilicet fodinis et ofncinis non incelebre . . . §. 2. . . . immissis plagiariis, qui operarios metallicos. lig­uatores, carbonarios abducerent, in eas oppidum coniecit angus­tias ut minis crebris ad tributum Turcis pendendum ad egeriut. 6. A kishonti (gömörk murányi) ág. cv. esperesség (fraterni­tás) jegyzőkönyvéből. (Protocollom Rimanovianum.) ') T. i. paulus de pelen.

Next

/
Oldalképek
Tartalom