Alber, Joannis Nepomuk: Epitome institutionum historiae ecclesiasticae (Agriae, 1826)-90

devictus, ut consistendi locum niispiam reperiret, in fuga Medarsanem successorem sibi destinaverat: quod Si roes ejus filius, natu maximus, indigne ferens, ipse etiam adversus illum insurrexit, et captum cum magna acerbitate interfecit. Idem deinde statim pacem ab Heraclio deprecatus est, et obtinuit iis, qnibus Heraclius voluit conditionibus. Tunc ligna Crucis Christi etiam recuperata sunt, et reportataJerosolymam. In illa calamitate, dum Syria, et Palaestina a Persis afflicta fuisset vehementissime, et qui horum manus effugere poterant, confugissent Alexandriani in Aegyptum ; his omnibus subvenerat Jo annis, cognomento Eleemosynarii Episcopi Alexandrini in miseros, et afflictos summa benignitas, et largitas, pag. 217.

§. 2 5. Ex Eutychianismo cum jam plures novae sectae pullulassent, nunc sub Heraclio alia rursus exorta est, Mo not h e lit ar um dicta. Hujus inceptor erat Th eo do r u s Episcopus Pha- ranitanus in Arabia in suis epistolis ad Sergi- umEpiscopum Constantinopolitanum , et ad Paulum M on o culum Severi sectatorem. Error istius sectae in eo constitit, quod in Christo poneret unam tantum voluntatem, et operationem, quam Theandricam vocabant. Theodorus ambos illos in hanc suam assertionem pronos habuit. Ad He r ac Hum, dum exercitum duceret per Armeniam, venerat Paulus Monoculus, cumque ille hunc , velut haereticum aspernatus fuisset, Paulus ex Heraclio quaesivit, una ne vel duae voluntates , et operationes praedicandae de Christo essent. Heraclius dubius haerens Cy r u m Psasi- dis Episcopum super hac quaestione consuluit: cumque iste etiam se dubium esse dixisset, ad Epii. 11 SerA Sec. V. usque ad Sec. Vili. 1G1