Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e

ristae, et Ambsdorßani, illi a Georgio Major, hi a Nicolao Ambsdorfio nomen trahentes, planeque sibi oppositi in sententia de bonis operibus: quorum eam necessitatem esse praedicabant Majori- stae, ut absque his ne infantes quidem salvi fieri possint, quae vero e contrario Ambsdorfiani non tantum inutilia, verum etiam noxia dicebant. Fuerunt quoque inter Protestantes, qui Ubiquistce, et Ubiquitarii inde sunt appellati, quod corpus Christi ponerent esse ubique. Istud adstruxerunt ideo, quod hoc conjunctum sit personae Christi: cumque persona Christi divina sit ubique, corpus quoque illius aeque esse in omni loco. Ipse vero Christus dixit Joan, ll. v. i5. iturus Bethaniam ad Lazarum suscitandum a morte: Non eram ibi: sed eamus ad eum, quamvis certe, ut Deus, caelum et terram implens, ibi fuerit. Hujus sententiae auctor vulgo habetur Joannes Brentius ex Canonico Wittembergensi factus assecla Lutheri, qui idcirco etiam verba Christi: Hoc est corpus meum asseruerit esse verba dispensationis significantia distributionem corporis, et sangvinis, jam ante praesentis. Brentio in hujus sententiae excogitatione adjunguntur Jacobus Andreas Schmidfinus, sic cognominatus, quod patre fabro natus esset, et Andreas Musculus. Non videtur autem hoc inventum ipsi Luthero detrahendum , cujus verba sunt in libro, quem confecit adversus Sacramentarios , Zvinglium, et Oeco- lampadium: Super hunc sermonem alios forsan schwärmeros (Germanicum est vocabulum , quod significat fanaticos) acquiram, qui me carpant, et dicant: Si Christi corpus in omni loco est, ergo illud devorabo, et potabo in omnibus tabernis ex omnibus scutellis , vitris, et cantharis, et siq nulla erit differentia inter meam, et Domia

m

86 Institut. Hist. Peel. Pars F".