Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e

Christus instituit, sed quem Christiani Imperatores post Imperatores ethnicos titulo tenus retinuerunt ad supprimendam hanc, dignitatem Pontificalem apud eosdem ethnicos in Imperio Romano. Quem ipsum etiam titulum Gratianus omisit, postquam eo jam opus non erat erga Genti’es. Huic indiotioni tres nonnisi suffragabantur Cardinales, quartum vero sibi addiderant, sed factionis totius ignarum, et cum iste idcirco expostu- lasset, illi responderunt: Tres ex nobis sufficienter facere illum actum potuimus. Auctor tamen istius concilii praecipuus fuerat Rex Galliae; qui, ut est scriptum ab Anglerio epist. 46g. ad Mar- chion. Bellicens. fassus est, a se hanc tragoediam nonnisi arte ludicra excitatam esse, ut Pontifici negotium facesseret.

Concilium Pisanum indictum fuit in diem I. Septemb. a. i5n. Quod ut impediret, et dissiparet, illico etiam Julius Papa Romam indixit Concilium, ad diem 19. April a. i5i2. Pisis ad praestitutam concilio diem nullus Cardinalis , nullus Episcopus affuit. Ferrerius Subasiensis Abbas cum duobus aliis velut Vicarii Cardinalium synodum aperuerunt. Nec postea alii, quam Galli, com- paruerunt a Ludovico Rege adacti, nec ultra triginta. Bernardinus Carvajalus factiosorum Cardinalium caput concilio praesedit. Maximilianus Imp. haerebat dubius, num vel Oratores suos aliquos deberet mittere: deinde cum misisset, tamen eos ex itinere revocavit. Ferdinandus Rex Hispaniae ei svasor fuit, ut a factione, Ecclesiae paci, et concordiae inimica, recederet. Quod fecit, et Oratores, quos Pisas ire non sivit, ad Concilium Lateranense , ab Julio Papa convocatum , misit, et non tantum factionem damnavit , verum etiam

in

A Sec. XKI. usque ad Sec. XIX. g