Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b
DE FEBRONUNISMÜ, 33 F rum, a qua, ut inquit Bonifacius Papa I. quisquis s e abscindit, fit a Christiana Re- ligione extorris. Huc accedunt Patres Concilii Constantinopolitani IV. Sequentes, ut ajunt, in omnibus Apostolicam Sedent, et observantes omnia ejus constituta, speramus, ut in una communione, quam Sedes Apostolic a praedicat, esse mercamur, in qua est vera, et integra Christianae Religionis soliditas, promittentes etiam, sequestratos a communione Ecclesiae Catholicae, id est, non consentientes Sedi Apostolica e, eorum nomina inter sacra non recitanda esse Mysteria. In horum sequelam cum Patribus Concilii oeournenici Florentini agnosco, Romano Pontifici in B. Petro pascendi , regendi, ac gubernandi universalem Ecclesiam a Domino nostro Jesu Christo plenam potestatem traditam esse. Sicut autem pascendi, et regendi potestas sine conveniente auctoritate, jurisdictione, ac coactione, ad quam etiam velut gravissima spiritualis poena pertinet excommunicatio , quoad fructum , et suffragia generalia separans, subsistere non potest, sic talem a Christo promanantem in Romano Pontifice , tamquam universalis Ecclesiae capite, Principe, ac Magistro residere affirmo. Profiteor quoque, Romanum Pontificem esse summum Judicem controversiarum in rebus fidei, et morum, ac in omni ejusmodi controversia exorta, hinc inde dissentientibus animis tum maxime audiendam vocem Hieronymi scribentis ad Darnasum: Ego super illam Petram aedi-» fi catam Ecclesiam scio. Quicumqut?
