Cherrier Miklós János: Institutiones Historiae Ecclesiasticae. Tom.3. (Pestini, 1841) - 21.951c

453 Generali« redire jussit 8S). Alii obcdierunt, atíi potius ad alias provincias discesserunt, uti ad Siciliam , Provinciám, Occita- niani, ubi se in coetus colligentes novas dissensiones excitabant. Quare Joannes XXII. duplicem vulgans constitutionem non so­lum declaravit ,,Decretalem Nicolai III. nequaquam sumendam de rebus, quae in usum quotidianum serviant, ubi nempe domi­nium ab usa facti separari nequit, ideoque dominium illud prae­ter ea , quae res sacras respiciunt ipsis competere, verum et illos inter haereticos numerandos esse ccnsuit, qui dictis , aut scriptis contenderent: Christum et apostolos in iis, quae ha­buisse leguntur, solum «sum simplicem absque jure proprietatis possedisse 80). Sed resistebaut fortiter Jou/tui Pontifici cela­tores Ducibus Mic/iUele Caesara , Guilielmo Occanto et aliis , qui se a Poutifice separantes Ludovici Bavriri cum Jna nue P. litibus impliciti partes sequebantur. 88 * 90) *'). Imo nonnulli eorum adeo obstinaces erant ut cum Fratricellis **) haereticis socie­tatem contrahentes etiam a fide vera deficerent, Sacramenta Ileligionis Catholicae spernentes, et Ponficis Romani Primatum proterve oppuguanteß adeo, ut haereticae pravitatis inquisitores contra illos procederent. Reliquas deuique lites inter Domiuicanos et Franciscanos de praecedentia ordinis exortas vel attigisse sufficit cum mino­ris momenti fuerint. De quibas uberius tractat Math. Paris Histor. maj. pag. 540. y *) Non obstante omni conatu Pontificum Sodales S. Francisci uniendi, morum tamen varietas inter ipsos perdu,aus effecit, ut totós Ordo in duas partes nempe in religiosos strictioris observantiae au­ctore Paulino, et in laxioris observantiae, seu conventuales separa­retur, cumque successu temporis utraque pars proprium praepositum generalem nancisceretur, divisio in (Jbsertanles et Concenlunles , seu in Franciscanos et Minoritás, quae hodiedum viget, invaluit. Vid. Padding Annales Minor. HelyuP Uistoire des ordres religieux et equestres. 88) Hullar. Mag. conti». Ill IV. p. 108. 109. 89) Vid. Extravag. Jüan. XXII. Tit. XU. de verb. sign. c. 2. 3. rem vero ipsam referunt Al- varus Pelagius :le planctu F.ccles. L. II. c. CO. p. 145. et seq. I ad- dingi Annál. T. VI. p. 394. 90) Ludov. Dächer. Spictleg. T. Ili. p. 85. Buüar. Rom. T. VI. p. 107. F.dm. Marlene Thesaur. Anecdot. T. II. 095. ct 701.

Next

/
Oldalképek
Tartalom