Cherrier Miklós János: Institutiones Historiae Ecclesiasticae. Tom.3. (Pestini, 1841) - 21.951c
37S *) Bossueto in Hist. Variat, asserere placet, assertumque suum ex Alexia Comnena probare nititur : Bogomilos ex antiquis Messa- lianis , et Manichaeis descendere , eos dogma Incarnationis Christi impugnasse , et impuram libidinem exercuisse. Ceterum asserta haec in dubium vocant alii, ideoque tutissimam viam sequuntur, qui has quidem relationes veterum de Bogomilis sub fide referentium aeque narrant, non tamen ut omnimode certas amplectuntur. O §• 71. Pctrobrus ianorum, Henricianorum, aliorumque haereses. i- Ad haereticos periodi hujus speciatim vero Catharos etiam referuntur 1) Petrobrusiani, qui turbulentius adhuc ac priores semet gerentes licet malorum morum essent, contra corruptos tamen clericorum mores, et ut illi dicebant contra cultus Catholici mechanismum potenter insurgebant, rudemque plebeculam in eandem secum perditionem raptabant: Illorum princeps erat Petrus Bruisius sacerdos quidam et canonicus e Gallia, vel Italia proveniens, qui circa annum 1110. in Provincia primum postea in Lauguedoco, et aliis Galliae meridionalis regionibus doctrinam suam proposuit magnos motus per id causatus. Historia enim testis est magnam multitudinem sectatorum ab illo, et discipulis illius rebaptizatam, altaria confracta, cruces in ignem projectae, sacerdotes injuriae, et risui expositos fuisse; imo narrant aliqui Petrum Bruisium igne ex confractis crucibus structo carnes coxisse in Quadragesima, quae si veritate nituntur , saltem ex genuino Religionis sensu, quo se animatum spargebat vir fanaticus, proficisci minime poterant. Taudem postquam 20 annis ex uno loco in alium peregrinaretur, interceptus et per furibundam plebem in ignem projectus ad fanum, et abbatiam S. Aegidii exspiravit 4) Errores Petrobrusianorum e Petro Venerabili 5) hos fuisse discimus 1) Pacdobaptismum inu4) Baronius in Annál, ad ann. 1126. item Petrus Cluniacensis, qui eum in villa S. Aegidii Dioecesis Nemausensis igne damnatum, et concrematum fuisse refert. 5) Epist. sive Tractatus advers. Petrobrui- sianos haeret, in M. Marrier , et Ani, Quercetani (Du Chesne) BibP Cluniacensi p. 1117—1230. Paris 1614. f. et iu Bibi. Patr. max. Lugd. T. XXII. p. 1033. f.
