Cherrier Miklós János: Institutiones Historiae Ecclesiasticae. Tom.3. (Pestini, 1841) - 21.951c
153 bus : Sancta , magna , et universalis synodus , quae per divinam voluntatem , et gratiam , et sanctionem amicorum Christi, ac Deo Confirmatorum imperatorum nostrorum Basi/ii, et Constantini congregata est — — — definivit subter annexa. **) Legatos sedis Romanae concilio praesedisse acta ipsa concilii manifestant. Ex his enim clarescit legatos Pontificis ante omnes suffragia tulisse, primos nominari, et ante reliquos actis Concilii subscripsisse. Nec praejudicat huic sententiae, quod Sessio VIII. etX. imperatores Basilium , Constantinum, et Leonem praesidentes vocet, nani praefuisse imperator dicitur non respectu auctoritatis, sed honoris, quo eum Synodus, ut Ecclesiae advocatum, non ut causarum ecclesiasticarum judicem condecoravit. Anastasius bibliothccarius in notis ad concilium generale VIII. observat, nonnullos episcoporum, postquam libello a Pontifice Romano transmisso subscripsissent, subscriptionis suae poenituisse, ac imperatori, et lgnatio, occulte ad aures dixisse: „Non bene factum fuisse quod Ecclesiam Constantinopolitanam tanta subjectione Romanae subdi permiserint, ita, ut hanc ei tamquam Dominae ancillam tradiderint.“ Quibus assensus imperator subscriptiones occulte auferri, verum legatis contra factum protestantibus eas restitui fecerit. Q $• 59. Coutinuatio. Ad sessionem sextam comparuit Basilius imperator. Is per legatos Pontificis Romani interpellatus, ut ea, quae a Nicolao, et Hadriano Pontificibus contra Photium statuta sunt, execu- tioui manciparet, cunctos factioni Photianae adscriptos episcopos , reliquosque e clero ipsi adhaerentes per Protospatharium ad synodum venire jussit. His comparentibus literae Nicolai I. Pontificis ad imperatorem, et Photium expeditae perlegebantur ut ex his Photii electionem, et ordinationem invalidam fuisse agnoscant. Post haec legati episcoporum Orientalium longa oratione probarunt /«v/«OYresignatiouein, et Photiiintrusionem nunquam ab ulla earum ecclesiarum, quarum vices sustinent acceptatam, aut approbatam fuisse, neque ullam inter Photium, et Ecclesias suas literarum communionem viguisse, cessionem antem Ignatii, quam nonnulli praetendunt, nullius omnino momenti esse, utpote coactam, et tyrannice expressam. Plura quidem adducebant praesules Photio adhaerentes, ut ordinatio
