Cherrier Miklós János: Institutiones Historiae Ecclesiasticae. Tom.3. (Pestini, 1841) - 21.951c
148 publicae allegari queunt. Cita secuto IX. Nicolum I. P. patri, qui filios interfecerat, sequentem poenitentiam imposuerat, ut tribus annis in statione flentium intercessionem fidelium ecclesiam intrantium imploraret, sequentes quatuor annos in statione audientium transigeret, postea per septem adhuc annos ab Eucharistia arceretur, per septem annos a vino exceptis diebus Dominicis, per totam denique vitam suam a carnibus abstineret. Similia instituit Concilium Oecumenicum Vlll. eodem seculo IX. celebratum. Ita in Francia occidentali Hincmuru» Rhemensis, et Isaacus Lingo- nensis episcopus 5l), pro quovis crimine publico legitimam poenitentiam et quidem publice peragendam ordinavit, addita cautela, ne poeniteutes suscepta tempore poenitentiae peregrinatione episcopi ordinationem effugerent. Concilium Vormatiense anno 868. celebratum gravioribus peccatoribus totius anni jejunium ad solis occasum usque exceptis diebus Domini et festis observandum dictavit , alii vero uti parricidae usque ad mortem jejunare obligabantur , quamvis post trium annorum poenitentiam ad communionem Ecclesiae reciperentur 52). E quibus manifestum fit poenitentiam publicam hac epocha adhuc sustentatam fuisse s licet fatendum sit numerum poenitentium jam multum decrevisse. iCausas hujus in eor reperiunt scriptores, quod axioma illud seculi VII. pro peccatis publicis publicam, pro occultis occultam poenitentiam agendam essc^ nunc jam communiter invalesceret, item quod novae poenitendi species introducerentur. Tales erant 1). Status religiosus, quem plurimi ad graviora delicta expianda ingredi jubebantur. 2) peregrinationes sacrae Romam, Jerosolymam, aut ad alia loca sacra suscipiendae, quarum incommoda poenitentiae vicem su- stiuere dicebantur, aut oblationes piae in pecunia, aut aliis rebus ad altare quoddam privilegiatum positae, quae plurium annorum poenitentiam supplere credebantur 53J. 'Hto poenitentiae epeciebus, aliae adhuc accedebant, quibus peccatores juxta proprium arbitrium pro peccatis suis satisfacere conabantur, cum nempe detecto capite, nudis pedibus, aut corpore ciliciis, vel 51) Concil. Galliae T. VIII. p. 385 Tom. III. c. 1—39. 52) In Richard* analy. Concil. T. 1. p. 196. Conci. Wormat. c. 30. et Concil. Gall. T. VIII. p. 950, 952. 53) Mabillon Annál. T. IV. p, 250. exemplum talia indulgen'iae a Pontio Archiepiscopo Arelatensi concessae refert.
