Cherrier Miklós János: Institutiones Historiae Ecclesiasticae. Tom.1. (Pestini, 1840) - 21.951a
490 monii vinculum solvebant, nam Priscilla et Maximilla auctore Montano viros suos deseruisse 2l9) perhibentur. 3) persecutionis tempore sacros conventus occultare vel fuga vitae suae consulere 22°) prohibuerunt. 4) jejunia plura et multo severiora quam consve- ta erant, observarunt, statiomes passim usque ad vesperam protrahentes, duas per annum xerophagiarum hebdomadas tanquam ad salutem necessarias custodientes , et per totam quadragesimam nullam coenam 22') sömentes. 5) idololatras, homicidas, adulteros, aliorumque criminum reos ex ecclesiastica communione in perpetuum excludebant, contendentes ecclesiae nec quidem competere jus ejusmodi delicta condonandi. Unde Tertullianus quoque irremissibilia eadem vocat, sed respectu Ecclesiae solum, non vero Dei, qüi solus illa remittere 222) possit. 6) mulieres quoque ad episcopatum et presbyteratum elevabant. Sectam hanc pei Asiam, Africum, et Europam longe propagatam fuisse antiquitatis monumenta ostendunt 223), eamquc seculo adhuc quinto viguisse testatur Sozomenus 224). Celerum sectae hujus propagationem longaeva vita Montani multum adjutam fuisse indubium est, cum is 40 annis doctrinam suam sparsisse dicatur. Ex discipulis ejus memorandus vel maxime est Tertullia- iiuSy ex cujus scriptis contra Catholicos pro Montano vulgatis hujus historiam facile colligimus, quamvis quaedam eorum periverint apologetica. Quaenam fuerit occasio transitus ejus ad Montanistas varii varie narrant. Illud verosimillimum est, eum ex indolis quadam duritie, ac morum rigore proinde naturae quadam ingenita ad austeram Montani disciplinam inclinatione (§. 55.p.I.) deflexisse 22s). Quis Pontificum fuerit, qui, ut testatur Tertullianus Montanistas in communionem ecclesiae receperit, deinde 219) Tertullianus tie mongamia et exhurtat. ad castitatem. Apollonius apud Etisebium L. V. H. E. c. 18. asserit Montanum devoeig yaposv seu dissolutiones nuptiarum docuisse. 220) Tertullian. de fuga in persecut. c. ultim Eu seb. H. E. L. V. c. 10. 221 Tertullianus de jejuniis c. I. p. 701. Apollonius apud Euseb. L.V. H. E. c. 18. 222) Tertullian. de pudicit. c. 2. 9. 20, 223) Epiphainus haeres. 48. §. 14. 224) Sozojnen H. E. L. VII. c. 18. ad finem. 225) Nos quidem ait Tertullianus L. adv. Praxeam. c. 1. cognitio paracleti ejusque defensio sejunxit a Psychicis.
