Vass László: Institutiones historiae ecclesiasticae novi foederis. Tom.1. Introduction (Pestini, 1828) - 20.880
77 acta, an ignorata et praetermissa al) iis, qui occa- siouem et causam habuissent eam referendi , qui de reliquo scriptores diligentes fuerunt et alia ejus generis solerter collegerunt, nec causam reticendi habuerunt, an res post medium aevum acciderit , quando scriptores majore copia exsurgebant, libri tot periculis expositi non erant, et exemplaribus per typographiam multiplicatis exitio eripiebantur. His positis silentium coaevorum et supparium fal- silatis arguit narrationem scriptoris tardioris, exemplo esse possunt famosa Concordata Principum a Joanne Ilorix ex jjrivato archivo eruta, et ad Germanos contra Sedem Apostolicain concitandos evulgata. Jac. Ant. Zallinger Instil. Jur. Eccl. Pubi, et Priv. lib. subsidiar, l. §. 216. §. 25. Gradus fidei historicae. Gradus fidei historicae tres sunt: Primus et summus gradus, cum scriptores rem necessario scire et necessario verum dicere debuerunt, tales sunt scriptores sacri, auctores documentorum, aut monumentorum publicorum quoad materiam principalem, dein qui rem, velut publice, seu coram magna hominum multitudine gestam, referunt et quidem, eo tempore et loco referunt, quo multi adhuc vixerunt, qui rem scire debuerunt, quin tamen quisquam talem relationem refutasset. a) a) E. g. Evangélistáé, etiamsi tantum, velut scriptores mere humani, spectentur, summam fidem merentur , nam 1) Res, quas referunt, oculis et auribus patuerunt. 2) Res fuerunt illustres, insolitae, ad totum genus humanum adtinentes , quae propterea adtentio- nem tanto magis excitarunt. 3) Res fuerunt, quae publice, seu coram magna hominum, etiam inimicorum, multitudine contigerunt.
