Krammer Ferenc: Fragmentum quartum historicum, ad praecedentia fragmenta de neoteica religionis et ecclesiae catholicitate subsidiarium (Posonii, 1824) - 11.164d
123 possedit ie? (Deut. 32. 6.) — Deinceps vero Deus sub putris nomine identidem comparet, v. c, Pater Orphanorum; (Psal. 67- 6.) — Tu domine pater noster et redemptor noster; (Is. 63- 16.) — Pater noster es tu, domine; (lb. 64. 8.) — vorabis me: pater meus; (Jerem. 3. 4.) — Patrem vocabis me; (Ibid. v. 19.) — Fartus sum Israeli pater; (Ibid. 3i. 9.'20.) etc. ■— Et, quemadmodum sub utroque, dontini nempe, et patris nomine, Deus occurrit, ita tendendae, quae utrique respectui congruit, diserta fit commemoratio, v. c. filius honorat patrem , et servus dominum suum ; si ergo pater ego sum , ubi est amor meus ? et si dominus ego sum, ubi est timor meus? (Malach. 1. 6.) Hinc, pro gemino hoc Dei, ut domini et patris, respectu, Judaei quoque servi et filii adpellati sunt, adpellatione, cum mansuro in perpetuum dupplici illo respectu, nunquam, ne quidem in gratiae regno, desitura. * * Fateor, me in neoterico adversus Dei metum nisu, nec principiorum fanitat em, nec probitatem videre confilii. Cum omnes sine exceptione populos moveri meta indubilatum sit, sequitur utique, connatur ale hoc motívum esse humanitati, — nec proinde, salvis fanis Philosophiae principiis, renui posse, tanto minus, quo manifestius, in pluribus, ad Deum, ut dominum, fundatum esse relationibus, constat. Deus fortis, — creator omnipotens, — provisor, et rector regni moralis sapiens, — juflus, — et fandus — totidem tituli sunt timoris ! — .Nisi hanc de Deo exuas ideam, timeas oportet! — Porro, fateri identidem , uti fit, tendentiam metus per saecula religio/itatem conservasse ab interitu, Divinitatis exifientiam et religionem fovifje, — hominesque ad beneficiorum significationem incogitantes, battfertíoő) — ad ea, quae metus sunt, attentos semper, affuo- fosque fuisse, — haec, inquam, fateri, ast una in abrogando tam miverfali, tamque efficaci illicio elaborare, an probitatem sápit confilii? — Eo praesertim tempore, quo illic, ubi metus periit, omnem una periijfe religiositatem narrat ipse P — Eo tempore , quo sub fplendido sapientiae habitu , ea mentis , cordisque regnat barbaries, cui nulla par alia? — Quo proinde multo major timoris ac metus indigentia est, quam in temere ac nequiter proclamata barbarie esti medii? — Hypfcea cador, illa, qua mala funt fpeffes ; illa vero, quae proba, utiliaque, immota relinque !
