Kelemen Imre: Institutiones juris privati Hungarici... Libri 2. De rebus. Vol.2. (Pestini, 1814) - 11.010c

1102 Doctor«, ea ex ratione, quod nemo plus iuris in alium transferre possit, quam ipse habeat. In pra­xi tamen ubique fere recepta est opinio, quod Suc­cedor singularis Conductorem, ante finitum tempus locationis, expellere queat, nec Conductori aliud • remeiium suppetat, quam Actio adversus Locato­rem ad id, quod interest; adeo ut jam in axioma abierit: Ven&itiQ resolvit Locatum, l^auf gityct OOP 3Jfretfa. §. 6,32. Continuatur. Pro mércédé. Non itaque gratis, se­cus degenerat in Commodatum. Merces au­tem easdem dotes habere debet; quas de pre­tio (<5. 614. sub B.) exposuimus, sed eo cum discrimine, quod iita etiam in parte fructuum consistere possit, modo illa specifice determi­nata sit, e. g. centum cubuli triciti, etc. Si enim aliquota solum pars fructuum in genere promittatur, et damnum ac lticrum cum doini* no fundi a proportione dividatur, Locatio pla­ne non erit , sed Societas oeconomica , ad quam unps fundum, alter operam confert; et ifte Colonus partiarius vocatur, ceterum a.) Sicut ad officium Locatoris pertinet, usum commodum ac tanquillum praeftare , ita ad Conductoris, mércédéin convento tempore adcurate persolvere. /3.) Et quidem , in regula , integram, eti­amsi fructuum partem intemperies aliqua inter­ceperit; habet enim Locatum - Conductum fun­dorum frugiferorum, indolem Contractus alea­torii, et, si anni sint uberrimi, merces non augetur; nisi circa fatales casus in Conventio­ne cautiones ponantur, * ad haec

Next

/
Oldalképek
Tartalom