Mollik Tóbiás: Dissertatio de divina auctoritate deutero-canonicorum utriusque testamenti librorum ac partium (Jaurini (Győr), 1819) - 10.189

q«e mere humanis aut etiam malis, facta Divina revelatio, sicut etiam eorundem in Scriptura Divinitus inspirata relatio , non potest non esse Divi- nce authoritatis. Sed Amice! audiemus te mox asserentem , etiam mere humante prudentiae ac per- spicaciae dictamina, in S. Libris exarata, Divinae esse auctoritatis ; in quo videris , tibi ipsi contradicere.

482. Ut igitur , inquis, libri hi sint Divinet auctor itatis,neeeße eß,ut author es altiori auxilio suffulti omnem errorem caverint. AJ'sißentia Divina ad preeeavendos errores, inspiratio dicitur , nomine quidem in Scholis recepto sed NB. non satis congruo. Neque tamen ampliorem, et satis congruo sensu nominatam inspirationem deinceps ad- struis.

483. Ipsémét asseris, per solam ad praecavendos errores Divinam afisiflentiam non satis congrue explicari sensum vocabuli inspiratio; et tamen de non satis congrua notione illa subdis: Htec inspirationis notio firmiter tenenda, atque permutatio cum revelatione sedulo cavenda eß. Verum 1) nefas est S. Litterarum effata ad notiones non satis congruas restringere : neque reperi, te ullibi tradidisse satis congruam ac genuinam notionem verborum Pauli, 2. Tim. 3. 16. dicentis: Omnis Scriptura Divinitus inspirata: deque eadem scribentis 2. C. i. 21. Petri: Spiritu S. inspirati locuti sunt Sancti Dei homines'. Christi item Apo- stolorumque S. Litteras crebro nuncupantium Eloquia Spiritus S. vel Dei, verbum Dei, etc. Ubi ergo mansit horum praecipuorum de S. Scripturae inspiratione locorum cumque his vocabuli: inspiratio , satis congrua et genuina explicatio , dum de inspiratione ageres S. Librorum ? Cur soli non satis congruae inspirationis notioni deinceps velut Sisi- phi Saxo adhaeres ? Neque licet S. Litteras explicare sensu eisdem non satis congruo.

484. Demum 2) audivimus te a principio dicentem : Libri V. F. conplectuntur revelationes Di-