Mollik Tóbiás: Dissertatio de divina auctoritate deutero-canonicorum utriusque testamenti librorum ac partium (Jaurini (Győr), 1819) - 10.189

Epißolas S, Pauli, Catholicas. Utrarumque vero numerum callide reticet in gratiam suorum Patronorum , et subdit.: Quibus etiam addimus Apoca- lypsim Dilecti a Domino. Hanc addidit Concilio Laodiceno; quia hanc a suis fautoribus admitti novit.

38i. Lucar itaque profitetur, se eo praecise sensu céeteros Libros nominare apocryphos ; quod eandem a Spiritu S. auctoritatem et approbationem non acceperint, quam qui proprie ac citra controversiam pro Canonicis habentur. Quae verba supponunt, esse praeterea Libros, qui pro Canonicis quidem, etsi non citra controversiam habentur y quive etsi eandem , seu pariter manife- fiam , ac libri citra controversiam Canonici, a Spiritu S. auctoritatem non acceperint, — potuerint tamen accipere minus manifestam,, seu quae non sit citra controversiam. En tortuosa Calliditas! ita studuit placere Calvinianis, ut non integre displiceret Graecis ; sed linqueret rimam effugio, quasi reliquos Libros negaret solum citra controversiam Canonicos esse.

38'2. At quia Libri non solum a Concilio Laodiceno sed et a Carthaginensi in Canonem adoptati (vide Concil. Trullanum C. 2.) dudum jam apud Graecos citra controversiam erant Canonici; iit- primum clanculum tradita Cornelio Lucaris Confessio Graecis Episcopis innotuit, istam eo exauctorato damnarunt in binis CP. Conciliis A. i638. et 1642. tandemque 1672. Istud respondens ad Calvinianorum quaestiones, pro labefactanda Graecorum fide submissas , simul Lucaris quoque Confessionem refutavit, deque S. Libris pronunciavit: Contentos in S. Synodis Laodicena , et Carthaginensi — ceu Canonicos Ecclesia suscipit. In Carthaginensi vero Canone 47* omnes deuterocanonici quoque Libri continentur. n. 341.

383. Ambiguitatem, quamcunque hoc Concilii CP. statutum praeseferre adversariis videtur, tollit declaratio Concilii Hierosolymitani, seu potius Beth- lehemitici, mox eodem A. 1672. edita hisce: Ec17«