Mollik Tóbiás: Dissertatio de divina auctoritate deutero-canonicorum utriusque testamenti librorum ac partium (Jaurini (Győr), 1819) - 10.189
nique indicium perhiberi queat. Prisci enim descriptores , plerique manu potius quam ingenio prompti, hacque opera sustentantes vitam, praecipitabant potius descriptionem amplioris lucri gratia, quam ut studiosis additionibus laborem sibi moramque augerent. Unde pronius fuerat, ut illi in codicibus, quos transsumebant, quaedam potius transilirent quam adjicerent. Facta; autem insertionis studium qui hoc loco praetendunt, fingunt eam saeculo 4 csepisse fieri ad premendos Arianos. Verum quam inportune comminiscantur, versum 7 contra Arianos fuisse insertum , jam patuit n. 3*5. Et quam falso comminiscantur, eundem versum aevo Arianorum , solumque inclinante saeculo 4 conparere caepisse quibusdam in codicibus , patuit n. 106. etc. 3a8. Hieronymo tantisper subjungimus Ruffi- num , prius amicum illius dein adversarium, siquidem hunc cum ilio nobis objicere amant acatholiei, sed eo minore jure, quo certius est, ipsum nonnullas S. Hieronymi circa deuterocanonicos quosdam libros expressiones, velut duriores redarguisse: specimen hujus quoddam vidimus n. «98. Ac licet Ruf- finus in Exposit. Symboli recensitis protocanoni- cis sine Esther Libris subdat i Hac sunt, qua Pa- tres intra Canonem concluserunt : et ex quibus fidei noftra assertiones conflare voluerunt. Nihilominus immediate monet: Dicendum tamen efi, quia et alii libri sunt, qui non Canonici, sed Ecclesiastici a Majoribus appellati sunt, id est: Sapientia qua. dicitur Salomonis, et alia sapien- tia y qua dicitur Sirach. — Ejusdem vero ordinis libellus est Tobia et Judith, et Machabao- rum libri, — qua omnia quidem legi in Ecclesia voluerunt, non tamen proferri ad c torita- tem in eis fidei confirmandam. Catero ro Scripturas apocryphas nominarunt, qua± j Ecclesia legi noluerunt. Hac sententia libros deuterocanonicos constituit medios inter Canonicos Patrum consensu, et inter apochryphos; quare autem cen- suerint Patres quidam effe legendos in Ecclesia Li« K i45
