Mollik Tóbiás: Dissertatio de divina auctoritate deutero-canonicorum utriusque testamenti librorum ac partium (Jaurini (Győr), 1819) - 10.189

264. Idem ep. őg. ad Pauljnum scripserat: Daniel adhuc puer (24. tunc annorum) longaevos judicat : atque inpudicos senes aetas lasciva condemnat\ Ubi Hieronymus quoque condemnat hos, qui negant genuinum esse Danielis C. i3. in quo illud Danielis factum refertur. Ex hoc Capite i3. versum Ő7. Semen Chanaan et non 3uda, allegat Com. in Nahum C. 3. Item Com. in Osee L. 2. C. 7. ait: De hac senectute Daniel dicebat ad presbyterum: Inveterate malorum. Dan. i3. 62. Itaque genuinum Danielis dictum hoc esse agnovit, ergo et scriptum.

265. Dialogo con. Pelagianos dogmatice refutans preesumtam illorum inpeccantiam inquit: Forsan de veflra schola reperiatur , qui nunquam mentitus sit, nec audierit illud Propheticum et Apoßolicum : Ego dixi in exceflii mentis me ce: Omnis homo mendax. Ps. 115. 2. Et nesciat Scriptum alio in loco: Os quod mentitur, occidit animam. Sap. i. 11. Verberanti maxillam, aliam jubemur opponere, tollenti tunicam etiam pallium concedendum efl, etc. Mat. 5. lathic Psalmi et Sapientiae effatum nuncupat Propheticum, sicut Matthaei Apoßolicum. Item Com. in Isaiam L. 1. C. 2. ait: Scriptum efl: Potentes potenter tormenta patientur: et cui plus datur, plus exigetur ab eo. Ubi dogma stabilit verbis Sapientiae 6. 7. et Lucae 12. 48. velut paris auctoritatis. Et Com. in Osee L. 2. C. 9. pronunciat dogmatice: Tot enim diabolus jugulat: quot haeretici in errore genuerint Filios; (conscie assensuros) de ifliusmodi anima dicitur: Beata flerilis immaculata , quae non cognovit cubile in peccato. Sap. 3. i3. Item in C. i. Jer. ait: Propheta loquente didicifli: Cani hominis Sapientia ejus. Sap. 4- 8* Et: Adteflante Salomone: Cani hominis prudentia ejus.

266. Com. in Gal. L. 1. C. 3. ait: Attendite, quod hic Spiritus absque ullo additamento Sanctus intelligatur, quem ex dono Dei consequimur, et non hominis; de quo alibi scribitur : Inn3