Folia Theologica et Canonica 11. 33/25 (2022)

Ius canonicum

198 JOAQUÍN SEDANO cerdotes u otros clérigos bajo el régimen del obispo84. Este texto está situado en la quaestio 1 de la décima Causa, que propiamente trata de un conflicto entre un laico que funda una iglesia y quiere segregarla del régimen diocesano y el obispo, que se opone a ellő. Pero más állá de esto, la mayoría de los textos del Decreto que tratan sobre las parroquias versan, principalmente, en la dependencia de los presbiteros bajo el obispo y qué tipo de ceremonias pueden o no desempenar. Asi, en una larga cita de las Etimologias de san Isidoro de Sevilla, se dice que los presbi­teros no están situados en el ápice de la jerarquía eclesiástica y que, por tanto no pueden crismar ni conceder el Espiritu Santo85. La Summa de Stephanus Tomacensis explica que por “dar el Espiritu Santo” se puede entender tanto el bautismo, como la confirmación, como también la reconciliación pública con la Iglesia a través de la penitencia86. Contra este criterio, otra auctoritas de Gregorio Magno concede esta facultad también a los presbiteros87. Pero esta concesión fue hecha de modo extraordinario, alii donde no hubiere obispo y porque ciertos fieles que habían recibio la crismación de manos de un presbí­­tero estaban perplejos ante la prohibición del papa que, en el fondo, respondía a la tradíción de la Iglesia romana. Stephanus Tomacensis detalla que aunque en la Iglesia primitiva los sacerdotes crismaban, esta práctica fue posterior­mente abolida88. 84 Unaqueque parrochia episcopi prouisione regatur. Item Leo IV [in epistola ad Episc. Britan­niae, c. 2], Regenda est unaqueque parrochia sub prouisione ac tuitione episcopi per sacerdotes uel ceteros clericos, quos ipse cum Dei timore preuiderit cui iure pertinere uidetur, et circuire, ut sibi necessarium uisum fuerit ecclesiastica utilitate cogente: C.10 q.l c.4. 85 B. Ysidorus libro VII. Ethimologiarum c. 12 nomina illorum et nominum causas exponens, ita inquiens: (...) Presbiter grece, latiné senior interpretatur: non modo pro etate uel decrepita se­nectute, sed propter honorem et dignitatem, quam acceperunt presbiteri nominantur: ideo autem et presbiteri sacerdotes uocantur, quia sacrum dant, sicut episcopi; qui licet sint sacerdotes, ta­men pontificatus apicem non habent quia nec erismate frontem signant, nec paraclitum spiritum dant, quod solis deberi episcopis, lectio actuum apostolorum demonstrat: D.21 c.l. 86 Nec spir. per manus impositionem confirmatoriam, quod solis episcopis licet, i. e. gratiam spi­ritus s., quae quidem datur in baptismo ad innocentiam, sed in confirmatione praestat augmen­tum ad gratiam, ut infra parte ultima D.5 c. Sp. s.; vel spiritum paraclitum dare dicit hic publice reconciliare ecclesiae, quia per poenitentiam reconciliantur, spiritum sanctum, quem amiserant, recipere dicuntur: Stephan von Doornick, Die Summa über das Decretum Gratiani (ed. von Schulte, J. E), Giessen 1891 (repr. Aalen 1965), 31. 87 Unde Gregorius scribit Ianuario Episcopo Caralitano: [lib. III. epist. 26. Indict. XII]. Ubi epi­scopi desunt, baptizatos infrontibus presbiteri erismate tangant. Peruenit quoque ad nos, quos­dam scandalizatos fuisse, quod presbiteros erismate tangere eos, qui baptizati sunt, prohibui­mus. Et nos quidem secundum ueterem usum nostrae ecclesiae fecimus. Sed si omnino hac de re aliqui contristantur, ubi episcopi desunt, ut presbiteri etiam in frontibus baptizatos erismate tangere debeant, concedimus: D.95 c.l. 88 Sed ibi [D.95 c.l] speciale fuit, quoniam pro scandalo ecclesiae sedando [sic] Gregorius id ad tempus concessit. Vel dicimus, quod in primitiva ecclesia minores sacerdotes chrismabant, quod postea abolitum est: Stephan von Doornick, Die Summa über das Decretum Gratiani, 30—31.

Next

/
Oldalképek
Tartalom