Brevis conspectus vitae eius. Tóth Tihamér (Budapest, Korda Rt. Ny., 1940)

Die 14 mensis Februarii, anno 1889 natus est in Szolnok (Hungária). Familia Tóth de Fehérgyarmat gloriatur de historia trium saeculorum respicienti, ex quibus ultimum saeculum iám in Szolnok perducebat. Adulescens vix septem annorum patrem suum magno ingenio excellentem et se in opere sedulo consumentem perdidit. Tihamerus totus in eo erat, ut consolationi et gaudio esset matri suae, cui onus quinque filiorum educandi incumbebat. In vita sua quotidiana totum se strenuo labori devovebat et penso peracto tantum abest ut se vanis oblectationibus traderet, ut etiam recreationem cum pia frequentatione ecclesiae franciscanorum coniungere soleret. Saepe cum sodalibus suae aetatis excursiones ad ripam celeberrimi fluvii Hungarici Tisza nuncupati instituere solebat quibus occasionibus animos pulchritudine prati floribus ornati recreare studebant, unde advesperascente hilares domum rediere. Socii iuvenem de his pulchritudinibus naturae loquentem attente auscultabant, imo iidem adeo conversationi eius inhaerebant, ut etiam laborem quotidianum promptiori animo perficere propinquarent quo plus temporis eius participatione proficere possint. Tihamerus affectu amicorum ita usus erat, ut eos ad maiorem Dei amorem incitaret. Coram pueris congregatis super altare parvum domi instructum saepe „missam celebravit"; duo altari inserviebant, ceteri autem in choro cantabant.

His precibus animo puerili prolatis Deus adeo delectabatur, ut eum ad sacrum sacerdotium vocare dignaretur. Sex classis in Szolnok eminenti cum successu peractis anno 1906 ab archiepiscopo Agriensi in alumnorum numero assumptus est. Testimonio maturitatis ornato ad studia S. Theologiae in Universitate Budapestiensi a Petro Pázmány nuncupata peragenda in Seminarium Centrale Budapestiense missus est. Ibi vita pia, modestia, serenitate tenui, anima semper moderata et saedula non minus eminebat, quam in excellenti studiorum progressu. Superiores seminarii animo firmo scribere potuerunt ordinario: ,, . . . optimi clerici exemplum . . . Ecclesiae utilissimus fore speratur . . ."

Quo magis vitam modernam et progressum culturae perspectos habeat frequenter regiones externas visitavit, fere totam Europam perlustravit. Peculiari studio exigentiis animi quaestionibusque sollicitantibus hominis saeculi XX. animum intendebat; at simul cognovit sitim animarum vitae modestae in Evangeliis commendatae. Tempore belli ad servitium militare vocatus strenuo labore et apostolico zelo animas militantium Deo pacificare et ad salutem dirigere conabatur. Mox professor S. Theologiae Agriensis nominatus est. Asperam vitam militarem agens profundissime commotus saepe saepius expertus est illam moralem miseriam ad cuius sublevandam se a Deo vocatum esse sentiebat, quo instigatus specialem vitae vocationem sibi proposuit:

a