Circulares literae dioecesanae anno 1908 ad clerum archidioecesis strigoniensis a Claudio Francisco Cardinale Vaszary principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae
X.
93 Nr. 2901. Clerus archi- dioecesanus ad s. exercitia peragenda invitatur. X. „Miserere animae tuae jacens Deo, congrega cor tuum in sanctitate ejus.u (Eccli. 30, 24.) His Sancti Spiritus verbis Vos, Ven. Fratres, ad spiritualia exercitia hoc anno peragenda paterne invitamus. Quid sane magis commiseratione dignum, quam anima sacerdotis destituta robore virtutum et charitatem suam primam derelinquens? Quid prodest sacerdoti, si ita saluti aliorum operam navat, ut suam prorsus negligat? Quid juvat aliis fontem monstrasse, si ipsi prae siccitate perimus? Hae propriae salutis cura tenebatur Apostolus, cum scripsit: „Castigo corpus meum et in servitutem redigo, ne dum aliis praedicaverim ipse reprobus efficiar (I. Cor. 9, 27.) Sed et ipsi labores pastorales inanes evadent, ipsa praedicatio sacerdotis erit velut aes sonans aut cymbalum tinniens, si cor ardore charitatis non flagrat. Sal infatuatum ad nihilum valet ultra, nisi ut contemnatur ac conculcetur ab hominibus. Neque de spinis colligunt ficus, neque de rubo vindemiant uvam. (Luc. 6, 44.) Cum autem juxta St. Augustinum Deus sit res summe sufficiens, homo vero res summe deficiens, quicunque ruinam defectuum suorum evadere, et spiritu reparari desiderat, necesse est, ut adhaereat Deo, qui — ut idem St. Augustinus ait — tale bonum est, ut nemini eum deserenti bene sit. Ad hoc summum Bonum quam efficacissime reducimur, huic summo Bono quam intime unimur per exercitia spiritualia. In hoc sacro recessu plena cum claritate iterum nobis apparet polus, qui cum luce vires et calorem suggerere possit; iterum emicat pharus, ad quam “navim vitae nostrae sacerdotalis inter quaslibet procellas dirigere debemus. In Ins sacris exercitiis deducimur in semitam mandatorum Domini, inclinantur corda nostra in testimonia ejus, avertuntur oculi nostri, ne videant vanitatem. (Ps. 118.) In his diebus salutis replemur ab ubere consolationis Domini et deliciis affluimus ab omnimoda gloria ejus (Is. 66, 11.), non enim habet amaritudinem conversatio ejus, nec taedium convictus illius, sed laetitiam et gaudium. (Sap. 8,16.) Accedite igitur Ven. Fratres ad Dominum ut illuminemini. Quaerite Dominum, dum prope est. Gfustate et videte, quoniam suavis est Dominus. n
