Circulares literae dioecesanae anno 1908 ad clerum archidioecesis strigoniensis a Claudio Francisco Cardinale Vaszary principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae

XIV.

135

Christi Domini est: Videte, vigilate, et orate} Praecipue in pie meditandi studio uniuscuiusque elaboret industria: elaboret simul animi fiducia, identidem rogantis: Domine, doce nos orare.2 Nec parvi quidem momenti esse nobis ad meditandum debet peculiaris quaedam causa; scilicet quam magna vis consilii virtutisque inde profluat, bene utilis ad rectam animarum curam, opus omnium perdifficile. —- Cum re cohaeret, et est memoratu dignum, Sancti Caroli pastorale alloquium: „Intel- ligite, fratres, nil aeque ecclesiasticis omnibus viris esse necessarium ac est oratio mentalis, actiones nostras omnes praecedens, concomitans et subsequens: Psallam, inquit propheta, el intettig am? Si Sacramenta ministras, o frater, meditare quid facis; si Missam celebras, meditare quid offers; si psallis, meditare cui et quid loqueris; si animas regis, meditare quonam sanguine sint lavatae.“4 Quapropter recte ac iure Ecclesia nos ea davidica sensa iterare frequenter iubet: Beatus vir, qui in lege Domini meditatur ; voluntas eius permanet die ac nocte ; omnia quaecumque faciet semper prosperabuntur. — Ad haec, unum denique instar omnium sit nobile incitamentum. Sacerdos enim, si alter Christus vocatur et est communicatione potestatis, nonne talis omnino et fieri et haberi debeat etiam imitatione factorum ? . . . Summum igitur studium nostrum sit in vita Iesu Christi meditari?

Cum divinarum rerum quotidiana consideratione magni refert ut sacerdos piorum librorum lectionem, eorum in

1 Marc. XIII, 33.

2 Luc. XI, 1.

3 Ps. C. 2.

4 Ex orationib. ad clerum.

5 De imit. Cbr. I, 1.

primis qui divinitus inspirati sunt, con- iungat assiduus. Sic Paulus mandabat Timotheo: Attende lectioni.1 Sic Hieronymus Nepotianum de vita sacerdotali instituens, id inculcabat: Nunquam de manibus tuis sacra lectio deponatur: cuius rei hanc subtexebat causam: Disce quod doceas: obtine eum, qui secundum doctrinam est, fidelem sermonem, ut possis exhortari in doctrina sana, ei contradicentes revincere. Quantum enim- vero proficiunt sacerdotes qui constanti hoc praestant assuetudine; ut sapide praedicant Christum, utque mentes animosque audientium, potius quam emolliant et mulceant, ad meliora impellunt, ad superna erigunt desideria! — Sed alia quoque de causa, atque ea in rem vestram, dilecti filii, frugifera, praeceptio valet eiusdem Hieronymi: Semper in manu tua sacra sit lectio.2 Quis enim nesciat maximam esse in amici animum vim cuiuspiam amici qui candide moneat, consilio iuvet, carpat, excitet, ab errore avocet? Beatus, qui invenit amicum verum . . .3 qui autem invenit illum, invenit thesaurum? Iamvero amicos vere fideles adseribere ipsi nobis pios libros debemus. De nostris quippe officiis ac de praescriptis legitimae disciplinae graviter commonefaciunt; repressas in animo caelestes voces suscitant; desidiam propositorum castigant; dolosam obturbant tranquillitatem; minus probabiles affectiones, dissimulatas, coarguunt; pericula detegunt, saepenumero incautis patentia. Haec autem omnia sic illi tacita cum benevolentia praestant, ut se nobis non

1 I Tim. IV, 13.

2 Ep. LYIII ad Paulinum, n. 6.

3 Eccli. XXV, 12.

4 lb., VI, 14.

17