Circulares litterae dioecesanae anno 1888. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae
V.
49 orbe terrarum: Esurivi et dedistis mihi manducare etc. Et ego erubescam et dubitabo? Absit. Diabolicarum insidiarum est hic pudor. Non ego erubescam; sed libere dicam: Date egentibus; et maiori voce quam egentes dicam.“1 Sic Sanctus ille charitatis praeco. Ut quis Societati S. Vincentii nomen det et aggregetur, nullae peculiares dotes requiruntur. Ilie non alio corporis aut animi ornamento opus est, quam propensione ad charitatem et misericordiam, et serio proposito vacandi deinceps toto pectore propter Deum exercitationi adeo egregiarum virtutum. Non opulentis dumtaxat, non auctoritate et eruditione praestantibus, sed omnibus et singulis, cuiuscumque sexus et conditionis sint, exercenda praecepit et commendavit Deus opera charitatis in proximum. Satis est Christiano nomine censeri. Et continuo nedum nobis ius quaesitum est, sed et muneris nostri ratione urgemur ad impendenda egentibus officia charitatis. Plebeius et ruricola, operarius potest et debet huius ministerii partem implere, si verus Christi discipulus esse cupit, et sinceris votis optat pertingere ad beatissimum portum, ad quem christiani tendere debent. Non enim occupatur charitas largitione solum stipis, sed munus est, innumerabilibus fere modis et signis beneficentiam prodendi, quam testari potest etiam pauper pauperi, et aliis quoque egentibus firma spe in promissa Christi, se remunerationem in alia vita recepturum. Siquidem Charitati Christianae non repugnet, quin eidem maxime congruat tueri proprios pauperes ab injustis incursionibus extraneorum, Societas S. Vincentii suarum partium esse novit, curare, ne proprii alicuius loci egentes debitis sibi subsidiis fraudentur, neve haec dispergantur in exteros, qui domi suae alendi et adjuvandi forent. Experientia porro docet ubique ferme locorum existere singulos, vel etiam piarum fundationum administratores, qui multas quolibet anno eleemosynas ac subsidia viritim,- ut aiunt, per manus erogant vel dispergunt. Iiuiusmodi subsidia Societati S. Vincentii tradi possent, per hanc impendenda secundum rectae distributionis normas in beneficium non publice mendicantium et Christiana ope dignorum pauperum. Ex hucusque sat ubertim dictis Societatis sive Conferentiarum a S. Vin- centio a Paulo nuncupatarum origo, institutio, natura et indoles cuilibet clare impa- tescunt. Quae per totum fere orbem catholicum diffusa, florensque Societas mea commendatione non indiget, postquam illam Sanctissimi Domini Nostri oraculo, pluriumque Synodorum decretis laudari et commendari novimus. Eo potius contendendum nobis est, ut haec Societas, rectius Societates et Conferentiae apud nos quoque non in uno tantum aliove loco existant, sed multiplicentur. Quodsi corda nostra, Cleri et fidelium suo mirifico igne et vitali virtute accenderit Dei charitas et proximi dilectio, fiet profecto, ut tanti beneficii apud nos quoque plurimis in locis participes reddantur pauperes, egeni, calamitosi. Ad illustrandum zelum Sodalitatis S. Vincentii sociorum in Dioecesi Vratislaviensi, et ad Silesiam aeque Borussicam pertinente Comitatu Gflatz in sublevandis et adjuvandis egentibus juvat exhibere erutum e rationibus pro a. 1887. praestitis, in ephemeridibus quoque publicatum Conferentiarum S. Vincentii, quae ibi existunt, statum. Dantur illic Conferentiae 146, in Urbe Vratislaviensi sola 25; numerant hae socios activos 4612, honorarios, contribuentes tamen 5654. Collectae sunt pro finibus Societatis 176,219 marcae, erogatae autem 184,062 1 In Ep. ad Corinth, homil. 43.
