Circulares litterae dioecesanae anno 1888. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae

V.

45

accendat ardoribus; atque cum ille amor, illa cliaritas, futura sint meae passionis fructus, ideo hoc -vitae meae sacrificium accelerari et perfici toto corde desiderp, coarctor donec perficiatur, et meo pro vobis effuso ad id sanguine intingat.“

Hoc igne invalescebant, imo fervebant Apostoli, omnes Martyres, omnesque Sancti, totque alii, quibus non sufficiebat praecepta Christi tantum observare, sed consilia etiam Evangelica ; hoc ipso igne fervent fortes illi utriusque sexus fideles, qui in humili paupertate pro infirmis, vel erudiendis parvulis, vel ad fidem Christi adducendis iis, „qui adhucdum in tenebris et in umbra mortis“ sedent, populis, quotidie vitam impendunt, quive jure illa sibi usurpant Apostoli1 „in multa patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis, in laboribus, in vigiliis, in jejuniis, in castitate, in longanimitate, in charitate non ficta, in verbo veritatis, in virtute Dei, per gloriam et ignobilitatem, per infamiam et bonam famam, ut seductores et veraces; quasi morientes, et ecce vivimus.“

Sabbato quatuor temporum Pentecostes sic nos orare docuit Ecclesia: „Illo nos igne, quaesumus Domine, Spiritus Sanctus inflammet, quem Dominus Noster Jesus Christus misit in terram et voluit vehementer accendi.“ Dubitandum non est, si effectum attendamus, his Ecclesiae precibus tribuendum esse, quod confereniiae, vel prout etiam appellantur, piae Consociationes a S. Vincentio a Paulo non quidem institutae, sed nuncupatae, e grano sinapis in proceram, frondesque suas latissime diffundentem arborem excreverint. — Quarum tenuia initia, ab illo ipso novimus, qui praecipuam partem habuit in salutari hoc instituto occipiendo. Nomen huic erat Fri- dericus Ozanam Gallus, Mediolani natus 23. Augusti 1813. Patrem habuit medicum, cultum et doctum virum, matrem lectissimam et religiosissimam mulierem, atque in paterna domo optimam nactus est educationem. Scholas frequentavit in Collegio Lugdunensi, ubi alios inter magistros gloriabatur in philosophia Presbytero Noirot, a quo didicit amicum foedus rationis seu philosophiae cum doctrinis divinitus revelatis. Lugduno Parisios concessit in ejate Universitate, Sorbonna olim dicta, ad disciplinas juridicas incubiturus, incubuitque eo cum successu, ut anno 1836. doctoris in jure lauream obtinuerit. Praestantissimis mentis facultatibus praeditus, atque in studendo indefessus cum fuerit, mirum haud est, quod multa egregiaque opera elucubraverit typisque vulgaverit, quae omnia collecta in octo demum voluminibus edita sunt Parisiis a. 1853. Publicus ordinarius in Universitate Parisiensi Historiae Litteraturae extraneae Professor factus est a. 1841. die vero 8. Septembris 1853. pie in Domino obiit Massiliae. Scripsit de progressu per Christianismum; de officiis litterariis Christianorum ; de divortio; de originibus Socialismi; Deflexiones de Sansimonismo; de duobus Angliáé Cancellariis S. Thoma Cantuariensi, et Baconé Verulamio ; de opere propagationis fidei; de Litteratura Germanica medii aevi; de poetis Franciscanis; de Dante et philosophia catholica medii aevi; de Buddhismo e. s. p. . . A. 1848. associavit se gloriosae memoriae Archi-Episcopo Parisiensi Affre, dum hunc plumbea glans unius sediciosorum occidisset, quorum saluti et tranquillitati piissimus pastor consulere prospicereque voluit.

Anno 1831. quo Fridericus Ozanam in Universitate Parisiensi juri studere coepit, in eadem, olim fortissima doctissimaque vindice catholicae religionis, perver1 2. Corinth. 6, 4—9.