Circulares litterae dioecesanae anno 1876 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Cardinale Simor
III.
17 tores animarum illi, qui sub praetextu annuae ibi demandatae confessionis et communionis putant, se non teneri nisi unius illius confessionis, a fidelibus peragendae, scopo sedere in Confessionali et poenitentes exaudire, tenentur immo vero, et strictissime obligantur Sacramentum Poenitentiae toties dispenkare, quoties fidelium aliquis Sacramentum illud suscipere vult. Nec sufficit, ut petentibus dumtaxat dispensent Sacramentum, sed porro tenentur, si muneri suo respondere velint, tenentur inquam etiam fideles opportune, importune monere, exhortari, obsecrare instantius, imo instantissime, ut ii saepius ad Sacramenta Poenitentiae et Eucharistiae accedant. Rituale Romanum, cuius praescriptiones sub gravi obligant, prorsus consentien- ter cum Rituali hujus Archi-Dioecesis, ita praecipit1): Sacerdos ad audiendam Confessionem vocatus, promptum, facilemque se praebeat“ non dicitur, ad audiendam confessionem paschali tempore vocatus, sed generatim vocatus, seu quo demumcumque anni tempore. Praescriptionem ita intelligendam esse docet Concilium Provinciale Mediolanense VJI.2) „Ad audiendas Confessiones, decernitur ibi,------salutis fidelium procurandae studio inflammatus accedet. Nec propterea quemquam poenitentem subterfugiendi laboris causa rejiciet nec nutu quidem, nedum verbis; immo se paratum semper, promptum, facilem, humanumque praebebit.“ Non tantum, dicitur in Instructione Pastorali Eystadiensi3) vocatus huic officio pastor incumbat, verum etiam sponte, quomodo Pater ille misericors filio prodigo» adhuc longe absenti ipse occurrit, promptum facilemque se praebeat singulis dominicis et festivis in sede sua ad confessiones audiendas, ut hoc jam suo exemplo omnes adhortetur ad frequentem confessionem, et ut avertat omne tum propriae, tum alienae salutis detrimentum, de suo taedio oriundum, si nunquam sponte et nonnisi cogente necessitate, aut magna festivitate se offerat. Sed missis aliis videndum, quid hujus ipsius Archi-Dioecesis legibus et ordinationibus circa hanc Parochorum obligationem constitutum sit. Evolvite, quae in qualibet parochia prostant, statuta synodi Dioecesanae an. 1860 celebratae. Statuto 14 sequentia proponuntur ac praecipiuntur; „Ante omnia zelus animarum in Sacerdotibus per id potissime se commendat, si quocumque tempore, quacunque hora promptos paratosque se exhibeant excipiendis fidelium confessionibus; vicissim grande scandalum est, si languorem animae suae exponere desiderantes, ab ipsis medicis durius repellantur. . . Hinc omni, qua possumus, sermonis gravitate Sacerdotes Domini hortamur, ut in administrando hoc Sacramento ea assiduitate, devotione, patientia et cha- ritatis affectu versentur, ut nec ipsos olim de negligentia damnari, nec nos eatenus contristari contingat.“ „Cum ingenti dolore observamus sacramentalem confessionem jam etiam ruri a pluribus negligi; aeque certum est, negligentiam hanc exemplo piorum fidelium multo efficacius, quam quocunque genere institutionis confundi; denique Ecclesiae Catholicae plurimum interest, ut antiquam disciplinam, vi cuius Sacerdos et populus occasione Missae Sacrificii uno pane coelesti vescebatur, pro ratione adjunctorum saltem in parte quadam retineamus: ideo praesenti statuto decernimus, et collaboratores nostros omni cordis affectu rogamus etiam, ut praecipue tempore Adventus et Sacrae Quadragesimae, diebus Sabbati et in Vigiliis festorum non tantum promptissime aures praebeant confiteri volentibus» sed etiam sancta charitate suos hortentur, ut diebus designatis quo majore numero ad faciendam exomologesim conveniant.“ 1) Ordo ministrandi Sacram Poenit.— 2) Actor. P. IV.— 3) c. 3. de administr. poenit.
