Circulares litterae dioecesanae anno 1875 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Cardinale Simor

I.

3

Quadragesimale tempus immediate praecedentibus, Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum solemni ritu publicae fidelium venerationi exponendi, cum ut pro offensis Dei Deo quadamtenus satisfiat, tum ut animi fidelium praeparentur, ut pia mente et prompta voluntate observantiam Quadragesimalern suscipiant, et ut quemadmodum Ecclesia Passionem Domini (unc etiam recolit in Evangelio1), ita populus Christianus per commune consortium Crucis Christi aliquid in eo, quod propter nos gessit, libenter agat, pia meditatione ad pietatem excitetur, retrahatur a vitiis, et conversus ad Dominum suo Capiti conformetur.

Quae circa dispensationem, iu lege abstinentiae Quadragesimalis concedendam, alias constituta sunt, ac disposita, porro in vigore suo remaneant.

Nos autem FF. et Filii in Christo Charissimi! dico cum S. Paulo2) nemini dantes ullam offensionem, ut non vituperetur ministerium nostrum, potius in omnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei Ministros sicut in patientia, in castitate, in scientia, in caritate non ficta: ita etiam in laboribus, vigiliis, in jejuniis. Sanctificemus nos, et curae nostrae creditas oves fructificemus. Christo dicente3) sumus lux mundi, sumus sal terrae. Quemadmodum igitur sol attollens se ab occasu super nostrum horizontéin, et suos radios expandens per universum orbem fugat tenebras noctis, et luce sua ornantur omnia et pulchra fiunt, sic luceat oportet lux nostra coram hominibus; luceat scientia et doctrina ad expellendas caligines ab oculis commissi Nobis gregis, ut videant opera nostra bona et glorificent Patrem nostrum, qui in coelis est. Hoc est monitum, quod dedit Apostolus Tito4): „In omnibus te ipsum praebe exemplum bonorum operum in doctrina, in integritate, in gravitate, verbum sanum, irreprehensibile, ut is, qui ex adverso est, vereatur nihil habens malum dicere de nobis.“ Haec est via, quam stravit Christus Dominus, praebens nobis exemplum. Coepit, nimirum, facere et docere.5) „Sic est voluntas Dei, ait Petrus0) ut benefacientes, obmutescere faciamus imprudentium hominum ignorantiam.“ Sunt scribae et pha- risaei, qui dicebant et non faciebant, quos reprehendit Dominus.7) Nos Ministri Christi, ut digne augusto hoc munere perfungamur, nobisque reverentiam, et fidem ministerio nostro conciliemus, sine quibus nullum ex nostro zelo fructum percipere possemus, necesse est, ut mores nostri tam sint mundi, vivendi ratio adeo sit ab omni suspicione culpae vacua, ut dicere gregi nostro possimus cum Christo8): „Quis ex vobis arguet nos de peccato? Si veritatem dicimus vobis, quare non creditis nobis?“ Bene novi, esse legem Dei immaculatam, quae convertit animas9) et quemadmodum aqua non mutat naturam, et eadem est semper, sive per aureum, sive per ferreum tubulum diffluat, ita legi Domini non officit improbitas annunciantis. Sed talis est infirmitas hominum, ut facilius imitentur malum exemit pium, suis studiis et nisibus conforme, quam obtemperent verbis, quae opposita praecipiunt. Veritas annuueiata non creditur, quando a praecone evangelico non servatur; cumque facta verbis contradicunt, quidquid praeco dicit, non aliud est, quam aes sonans et cymbalum tinniens, quod aerem quidem verberat, ferit aures, sed cor non attingit.

E contrario ambigi nequit, quominus vita immaculata et ab omni labe purificata, totum verbo Dei tribuat pondus, quod necessarium est, ut exoptatum afferat fructum. Oh mira exemplorum vis, exclamabat S. Basilius10), mira vitae Sacerdotum efficacia! Bonum exemplum muta est eloquentia, pracficus sermo, qui sensim in animum obrepens,

1) Domin. in Quinq. ex Gap. 18. Luc. — 2) Cf. II. Cor. 6, 3. sq. — 3) Matth. 5, lt. — 4) 2, 7, 8. — 5) Act. 1. — 6) I. Ep. 2, lő. — 7) Matth. 23, 3. — 8) Joann. 8, 46. — 9) Psalm. 18, 8. — 10) hóm. 9. in S. Gordian. —