Circulares litterae dioecesanae anno 1874 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Cardinale Simor
III.
13 administraret, et Sedis Apostolicae jura tutaretur. Ille pretiosum ei Librum de Consideratione dedit, in quo Pontificis et Principis munera obligationesque declarantur. Saracenorum audaciam collatis Christianorum Principum viribus coercere curavit. Eximius extitit Litterarum cultor, et Theologiae ac Jurisprudentiae studia reformavit, simulque ad alliciendos Auditorum animos Academicos gradus instituit, quibus alacrius scientiam addiscerent. Pacem fovens discordias Pisanos inter et Lucenses componere sategit. Dilexit decorem Domus Dei ac proinde Liberianam Basilicam pulchriori ornatu decoravit, plurimas- que Ecclesias vel reparavit, vel pretiosis donariis ditavit. Rectoribus mundi hujus exemplar proposuit, quod in recto populorum regimine et in fidei Catholicae defensione prae oculis haberent, piissimum nempe Henricum Imperatorem, quem in Sanctorum album retulit. Rebus tandem compositis dum Tibur ab Urbe contenderat, ut aestivos declinaret calores, ibi gravi morbo implicitus justorum mortem oppetiit octavo Idus Julii Anno MCLIII, postquam in Petri Cathedra sedisset annos octo et menses quatuor. Ejus Corpus inter viduarum et pauperum lacrymas, in quorum manibus dum viveret coelestes thesauros condiderat, Romam delatum in Basilica Vaticana solemnibus exequiis in biduum praeter morem persolutis una cum exuviis Sancti Gregorii III. et Beati Petri Levitae depositum fuit. Plurimis exinde prodigiis Eugenii III. sepulchrum Deus gloriosum reddidit, quibus Christi- fideles permoti publico cultu eumdem prosequi coeperunt. Cum hujusmodi cultus etiam in aliis Regionibus ad haec usque tempora obtinuisset, Rmus Pater D. Theobaldus Cesari Abbas Generalis totius Ordinis Cisterciensis, suo atque sodalium Cisterciensium nomine illum ab Apostolica Sede confirmari petiit. Ad id assequendum subscriptus Cardinalis Sacrorum Rituum Congregationi Praefectus ac Sanctissimi Domini Nostri Pii Papae IX. in Urbe Vicarius Ordinaria auctoritate Processum instruxit, eoque absoluto sententiam dixit, qua declaravit; Constare de Cultu publico Ecclesiastico eidem Eugenio III. ab immemorabili tempore praestito. Postea Causa haec ad Sacrorum Rituum Cougi’egationis examen perlata, in Ordinario ejusdem Sacrae Congregationis Conventu subsignata die ad Vaticanas Aedes coadunato, per Emum. et Rmurn. D. Cardinalem Aloysium Bilio hujus Causae Ponentem proposito Dubio: „An sententia lata ab Emo. et Rmo. Cardinali Urbis Vicario Judice Ordinario super immemorabili cultu praedicto Servo Dei praestito seu super casu excepto a Decretis sa: me: Urbani Papae VIII sit confirmanda in casu et ad efiectum de quo agitur?“ Sacra eadem Congregatio, omnibus maturo examine perpensis, auditoque Rev. D. Laurentio Salvati Sanctae Fidei Promotoris Coadjutore rescribendum censuit „Affirmative.“ Die XXVIII. Septembris MDCCCLXXII. Quibus per infrascriptum Secretarium Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae IX. fideliter relatis, Sanctitas Sua Rescriptum Sacrae Congregationis ratum habuit et confirmavit die III. Octobris Anni ejusdem. Loco f Sigilli. C. Episcopus Ostien. et Velitern. Card. Patri zi, S. R. C. Praef, D. Bar to lini, S. R. C. Secretarius.“ Strigonii, die 17-a Februarii, 1874.
