Circulares litterae dioecesanae anno 1873 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Cardinale Simor
XX.
97 XX. Qui Vestrum VV. FF. et FF. in Christo dilectissimi! mense Septembri anni proxime praeterlapsi in aedibus Seminarii Strigoniensis spiritualibus una mecum vacabant exercitiis, intime senserunt, quid regius Vates exprimere voluerit his verbis: „Ecce quam bonum et quam jucundum habitare fratres in unum“ *), collectos nempe in Spiritu Saucio, ut procul negotiis illud solum tractarent negotium, de quo Divinus Salvator dixit: „porro unum est necessarium“ 2), idque obtinerent, quod sacris exercitiis obtineri et asserit et cupit Sanctissimus Dominus noster, qui in principio mox gloriosi sui regiminis, ad universi orbis catholici Episcopos scribens, spiritualia exercitia his commendavit verbis: „Porro, cum Vobis compertum sit, ad ecclesiastici ordinis dignitatem et sanctimoniam retinendam et conservandam pium spiritualium exercitiorum institutum vel maxime conducere, pro episcopali vestro zelo tam salutare opus urgere, omnes- que in sortem Domini vocatos monere, hortari ne intermittatis, ut saepe in opportunum aliquem locum secedant, quo exterioribus curis sepositis, ac vehementiori studio aeternarum , divinarumque rerum meditationi vacantes, et contractas de mundano pulvere sordes detergere, et ecclesiasticum spiritum renovare possint, atque exspoliantes veterem hominem cum actibus suis, novum induant, qui creatus est in justitia et sanctitate“ 3). Dum ab iis, qui sacra mecum peragebant exercitia, divellerer, declaraveram, hoc quoque, qui labitur, anno convocandum a me fore pro similibus piis exercitiis V. Clerum Archi-Dioecesanum. Quod autem tunc pollicitus sum, praesentibus exequor, et sacra spiritualia exercitia in aedibus itidem Seminarii Strigoniensis, nullus enim aptior scopo huic locus suppetit, diebus 16. 17. 18. 19. futuri mensis Septembris asservanda indico ac denuncio tanto libentius, tantoque alacrius, quanto certius est, sacrorum idmodi exercitiorum valorem nunquam quidem non summum — attenta temporum, in quibus vivimus, conditione in immensum quasi crescere, et verae necessitatis rationem praeseferre. Quo de argumento opportune sermonem instituturus sum in ipso limine sacrorum exercitiorum, quae die 16. Sept. hora pomeridiana 5. inchoabuntur. Comparituri in Seminarii aedibus hospitio et victu gratuito providebuntur, qui vero suam hanc intentionem usque diem ultimam currentis mensis Cancellariae meae Dioe- cesanae significare haud intermittant. Id unicum metuo, ne qui in aliquibus oris huius etiam Archi-Dioecesis grassatur cholerae morbus, executionem huius salutaris, et a multis quoque Vestrum exoptatae dispositionis impediat; sicut enim vitam, valetudinemque vestram discrimini objicere nolo: ita nec velle, eo minus admittere possem, ut DD. Curati fidelem parochiarum suarum populum recte tunc vel ad paucos dies deserant, quando ille assistentia, ope et provida cura pastorum suorum maxime opus habet. Quodsi proinde malum non cessaverit, spiritualia exercitia hac vice non asservabuntur. Quodipsum 'tempestive ad concernentium notitiam perferendum curabo. Strigonii, die 4-a Augusti, 1873. 1) Psal. 132, 1. — 2) Luc. 10, 42. — 3) Encycl. „Qui pluribus“1 9. Novemb. 1846. Nr. 3307. Spiritualia exercitia, sub conditione celebranda, indicuntur. 1
