Circulares litterae dioecesanae anno 1872. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor

Constitutio Domatica prima de Ecclesia Christi

166 b) SS. Patrum et aliorum Scriptorum testimonia in illis pastoralibus litteris copi­ose citata, perhibent graecae, latinaeque Ecclesiae Patrum eam fuisse et constantem senten­tiam, non posse in fidei rebus decernendis Romanam Sedem et Romanum Pontificem er­rare. De quorum testimoniorum momento ita disserit auctor operis „Regale Sacerdotium.“ „Huic, inquit, tanta pietate, doctrina, rebusque pro Ecclesia gestis illustrium virorum choro, si tu Gersonem, Almainum opponas, qui saec. 15. contrarium docere coeperunt, quid amabo aliud facies, quam ut paucos aliquos et gregarios milites cum castris Heroum con­feras tenuesque radios cum ingenti sole componas? Magnus fatemur Gerson, sed quis ille, ut Augustino, Hieronymo, Athanasio, Gregorio, totique Oecumenicae Synodo praeferatur ? Et quae ratio, aut aequitas postulat, ut uni mille: non sancto, tot sanctos: Cancellario Pari- siensi, Doctores Ecclesiae, immo ipsam Ecclesiam, quae ex illorum sententia pendet, cedere oporteat? Tu ergo Gersoni fidem habes, non habes Hieronymo, non Atha­nasio, non Augustino, non Fulgentio ? — — At Patres non clare loquuntur: im­mo tam clare, ut clarius non possint: quid enim tam clarum, quam illud Fulgen- tii: Quod Romana, quae mundi cacumen est, tenet et docet Ecclesia, totus cum ea Christianus orbis nihil haesitans credit. Et illud Augustini: Quid potuit vir ille, S. In­nocentius Papa Africanis respondere Conciliis, nisi quod antiquitus Apostolica Sedes et Romana cum caeteris tenet perseveranter Ecclesia. Et illud Hieronymi: Ego Beatitudini tu­ae, hoc est cathedrae Petri communione consocior: quicunque extra hanc domum agnum comederit, profanus est, quicumque tecum non colligit, spargit. Apud vos solos incorrupta Patrum servatur haereditas. Et illud Agathonis Papae sextaeque Synodi: Sedes Romana a tramite Apostolicae traditionis nunquam erravit, — sed illibata finetenus permanet juxta pollicitationem Petro factam: pro te rogavi, ut non deficiat fides tua etc. Haec plane et alia Sanctorum Patrum testimonia tam clara et perspicua sunt, ut ad ea intelligenda, nec face, nec glossa opus sit, sed oculo tantum sano purgatoque, nec privatis affectibus tincto; alio- quin aegris infectisque oculis, ne sol quidem sine umbra et maculis est.“ c) Ex allatis in praedicta pastorali epistola testimoniis porro patulum fit: Roma­nos Pontifices factis et verbis inerrantiae praerogativam sibi attribuisse, quin huic quis- quam catholicorum contradixerit. Facta huiusmodi sunt ipsa decreta fidei, a Romanis Pon­tificibus edita. Quam autem vim suis decretis in re fidei tribuerint, ét quam Ecclesia agno­verit, ipsa Conciliorum praesertim Oecumenicorum acta manifestant. Haec autem duo te­stantur’: Romanos Pontifices sua fidbi decreta tamquam talia consideravisse, quae nedum re­formari, sed ne in dubium quidem vocari possint. Item ipsa etiam Generalia Concilia hanc eorum decretorum vim adeo agnovisse, ut non solum constanter, et ante omne examen ea­dem acceptaverint, sed ut ne examen quidem de iis instituere sibi licitum esse duxerint. Vidimus Coelestinum Nestorii haeresim damnasse, Concilio autem dein Ephesi congregato non novum sententiae examen, sed simplicem eius exeeutionem competere voluisse, et Pa­tres Concilii tantum abest, ut eatenus conquererentur, ut potius Coelestini Papae epistola, cuius nullum examen instituerant, ad lugubrem in Nestorium sententiam ferendam se co­actos declararent. S. Leo M. antequam Concilium Chalcedonense convocaretur Eutycbe- tis haeresim damnavit, et Concilio omne fidei examen interdixit, cuius Patres in sequelam huius prohibitionis ad nihil aliud moveri se passi sunt, quam ad summarium fidei ex decre­tis priorum Conciliorum et S. Leonis Epistola concinnandum, nullo Epistolae dogmaticae Leonis instituto examine. S. Agatho damnata a se Sergii haeresi et sententia Concilio Constantinopolitano HI. transmissa, postulavit, ut in Concilio „nihil de iis, quae (in ea sen-

Next

/
Oldalképek
Tartalom